Hlín - 01.01.1920, Blaðsíða 41

Hlin
41
Víða í erlendum bæjum eru göturnar girtar trjám á
báðar hliðar; veita þau skjól í'yrir regni, sól og vindi og
hafa bætandi áhrif á tilfinningalíf manna með fegurð
sinni og ilm.
Á síðari árum, er híbýlamálið er orðið eitt hið mesta
kappsmál þjóðanna, þykir varla gerandi að byggja svo
hús í borgunum, að þar fylgi ekki lítill blettur fyrir
garð, en þar sem þjettbýlið bannar, hefur verið komið
upp fjelagsgörðum utanbæjar, þar sem liver fjölskylda
fær dálítinn reit til umráða og umhirðingar. Læknirinn
segir við verkamanninn þreytta og lasna: „Farðu út í
garðinn þinn og sýslaðu um hann á hverju kvöldi eftir
vinnutíma, hve þreyttur sem þú ert, og þú skalt sanna,
að þú sækir þangað hressingu og heilsubót fyrir líkama
þinn og sál.“
Barnaskólarnir eiga gróðrarreiti með líku fyrirkomu-
lagi; víða eru blóm í skólunum og börnunum gefið fræ
til þess að gróðursetja heima. — Erlendis eru menn orðnir
fögrum gróðri og blómum svo vanir, að ekki var tilhugs-
andi að vera án þeirra að vetrinum; því koinu garðyrkju-
menn upp gróðurskálum, þar sem rækta má hin fegurstu
blóm, „er ytra herðir frost og kyngir snjó.“ Aldrei er
eins gaman að eiga blóm og þá, enda eru blóm einhverjar
algengustu vinargjafir á vetrum, og ekkert skraut þykir
jafnast á við þau.
Hvað er nú um garðyrkjuna og skógræktina á voru
landi, íslandi? í samanburði við það, sem gert er í öðr-
reikað um hinn yndisfagra trjágarð borgarinnar. „lui trúir því
líklega varla,“ segir vinkona mfií, „að þegar jeg var barn fyrir
80—10 árum, var hjer ekkert trje til; það var trú manna, að
það væri ekki til neins að reyna að rækta trje 1 eða við Stav-
angur vegna votviðra og storma, en einhverjir voru nógu trú-
aðir til að byrja og nógu þolgóðir til að halda áfram, og nú sjer
þú árangurinn." Hafi hún sæl sagt. Mjer flaug í hug landið
mitt norður í höfum.