Hlín


Hlín - 01.01.1920, Blaðsíða 67

Hlín - 01.01.1920, Blaðsíða 67
lllín 07 inum stórgagn. Þegar liann skrifaði, var hann viðkvæmur, ör og heitur, skrifaði með hjartablóði sínu, lil'ði með mönnurn og málleysingjum, dró taum lítilmagnans, allra þeirra, sem verða úti í stórhríðum mannlífsins. — Húsin geyma hugsanir hans. Það er eins og andi lians ríki alls staðar, bæði úti og inni. Þess vegna er sárt að yfirgela það. Vita ókunnuga koma í staðinn, sem líta smáum augunr á alt. Hafa ekki hugmynd um, eða skilja ekki, hvað þar var hugsað, skrilað og dreymt, bera ekki lotn- ingu lyrir neinu, vita ekki og vilja ekki skilja, að þeir, sem bjuggu næst á undan þeim, voru rifnir upp með rótum Irá öllu því, sem þeir áttu kærast og var þeim dýr- mætast og kastað út í hringiðuna, óvíst hvar þá bæri að landi, heimilislausir vegfarendur, sem gleymast og hverfa, meðan aðrir byggja starl' sitt á þeirra grundvelli. Efnamennirnir hreiðra sig á gulldyngjunum, og eru hafðir í hávegum auðsins vegna, þó að þeir liali aldrei verið snortnir guðlegum eldmóði, eðá skygnst inn í leynd- ardóma mannlífsins. Nú horfi jeg ef til vill í síðasta sinni, yfir hjeraðið. Stend í seinasta sinni á Miðaftanshnjúk; þess vegna vil jeg festa myndina, sem fyrir augun ber, vandlega í huga mínum. Jeg horfi og stari, þangað til augun eru orðin þreytt, og hugsa og brýt heilann, þangað til hugurinn er orðinn uppgefinn. Nú er komið að sólarlagi, jeg verð að hverfa hjeðan — og fara heim — jeg heim! Nei, jeg á hvergi heima. ()! að jeg fengi að leysast upp í eina þrá, eina lmgsun, þá, að fá að hverla til fulls og alls í kvöldroðann — geisladýrðina. F.n þá gagntekur sú hugsun mig, að þó að hann með gráu lokkana og sí-unga hugann sje horfinn sýnum, þá geti menn þó ekki þurkað nafn hans út, það verði altaf tengt og bundið þessum stöðvum. Það er huggun harmi gegn. — Sólin er hnigin til viðar. Fnrfugl. 5*
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82

x

Hlín

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Hlín
https://timarit.is/publication/610

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.