Hlín - 01.01.1920, Blaðsíða 28

28
Hlin
árin, sem jeg kendi við skólann, því jeg hugsaði, að það
væri fyrir einhvern klauiaskap úr kennurunum, en þegar
jeg sigldi og sá skólana ytra, fann jeg, að það voru alveg
sömu málvillurnar hjá málleysingjunum þar eins og lijá
okkar börnum. — Börnin eru auðvitað eins og önnur
börn, ólík að gáfnafari, ög því mjög mismurtandi erfitt
að kenna þeim, en síðan jeg komst inn í það að kenna
málleysingjum, þykir mjer það mjög skemtilegur starfi.
Námsgreinarnar eru hinar sömu og í öðrum barnaskól-
um. Bóklegir tímar eru frá 9—1 dag hvern, og lianda-
vinna tvær stundir, seinni part dagsins. Það sem börnin
læra í handavinnu er: prjón og saumaskapur, burstagerð
(tg sópa. Sumir drengirnir hafa fengið að læra skósmíði
og söðlasmíði í handavinnutímunum, og er þeim þá
komið fyrir iijá skósmið eða söðlasmið; hafa þeir haft
gott al því eftir á, því að þeir hafa getað fullkomnað sig
í þeirri iðn á stuttum tíma að endaðri skólaverunni.
Kennarar eru tveir við.skólann auk forstöðukonu. Við
reynunr að standa í sambandi við gamla nemendur okkar
úti um land og halda í hönd með þeim eftir mætti.
Margir af þeim eru góðir og gagnlegir borgarar þjóð-
ljelagsins, og við vonum, að allir hafi þeir orðið fyrir
áhrifum í skólanum, sem geri líf þeirra fjölskrúðugra
og fegurra.
Ragnheiþur Gudjótisdóltir.
Það væri óskandi, að lúnar góðu og áhugasömu konur,
sem verja lífi sínu til þcss að gera heyrnar- og mállausu
börnin að gagnlegum og góðum mönnum, mættu sjá
hugsjón sína rætast um nýjan og góðan skóla á hinni
rúmgóðu og fallegu lóð, sem skólinn á við Reykjavík.
Og að fleiri aumingjar, sem ekki hafa enn fengið neina
fræðslu, fengju þar líka rúm. Fyrir blinda helur ekkert
verið gert, heldur ekki fyrir stamandi og málhalta nje
fyrir fábjána. Ritstj.