Hlín - 01.01.1920, Blaðsíða 78

78
Hlin
Bjarnasonar skóli, Betel og svo ungmennafjelögin, og var jeg sett í
þá nefnd með tveimur prestum! .... I>að mátti heita ein veisla
frá því að við komum og þar ti! við fórum úr bygðinni. Þetla er
gróflega búsældarleg sveit, þó ekki sjeu nema 10 ár síðan fyrstu
landnemarnir komu þangað. Þá var þar engin járnbraut, en nú
liggur hún eftir endilangri sveitinni með vatninu Stiill Lake. Bygg-
ingarnar eru þar líkar og í borgunum og rafmagn alls staðar. Þeir
hafa ketil (Engine) í kjallaranum (full basement), og er hann látinn
fylla þessi „storage batteries"; jeg veit ekki, hvað það lieitir á ís-
lensku. Það eru litlir hólkar, sem ralmagnið er geymt í, svo er skil-
vindan, strokkurinn, þvottavjelin og su-ms staðar sauma- og prjóna-
vjelin fest við þessi „storage batteries“.
Það má bera það um alt og nota hvar sem maður vill. Þetta ljett-
ir nú heimilisverkin. Sums staðar eru þessir katlar eða þá vind-
myllur notaðar til að vinda up]> vatn og stykkja korn til fóðurs.
.... Það má heita, að bifreið sje á hverju heintili, sums staðar tvær,
önnur fín og falleg, til skemtunar, hin fyrir bæjar- og flutnings-
lerðir. Sími er um alla sveitina. S.veitina byggja því nær eingöngu
Islendingar. Þeir voru mjög samtaka um, að láta kirkjuþingsfólk-
inu líða sem best.
Fyrirsögn um að prjóna kvenhúfu.
Margir kvarta um, að það sje svo vandasamt að prjóna skqtthúfu,
að það sje nauðugur einn kostur að hafa flauelshúfu. Hjer er upp-
skrift eftir einn hinn mesta húfumeistara á Norðurlandi, Ivristjönu
á Belgsá í Fnjóskadal. Húfur hennar eru ntjög fínar, svo jiessi
uppfitjun segir hún að sje í minsta lagi.
Fitja skal upp á 4 prjóna, 75 lykkjur á ltvern prjón, og prjóna
svo beint áfram þangað til kominn er 3i/2 sentimeter breiður bekk-
ur; jtá skal byrja að taka úr og það með vissri reglu, svo að úrtöku-
lykkjurnar konti sem sjaldnast á sama stað á prjón, nema með
margra umferða millibili. Fyrst má taka úr síðustu lykkjuna á
hverjum prjón, þannig að næstsíðasta lykkjan er tekin bandlaus
fram af prjóninum og steypt yfir þá síðustu. Það skal ekki taka
framan í lykkjuna, þegar hún er tekin fram að vinstri liandar
prjónsoddinum, heldur farið eins í hana og í J)ær lykkjur, sem
bandið er dregið í gegnum. Þessi aðferð er að j)ví leyti betri, að
J)að ber minna á úrtökulykkjunum. 'I'vær umfcrðir skal prjóna á
milli í fyrsta sinn. Síðan skal taka úr í annað sinn og steypa þá
fimtándu lykkjunni á hverjum prjóni yfir og prjóna ])á eina um-
ferð á milli. Þetta skal endurtaka ])risvar sinnum. (Úr því skal
taka úr eina lykkju á hverjum prjón, þar til 36 lykkjur eru á prjón,
J)á skal taka úr í einni umferð tvisvar á prjón og aftur Jtegar 30
lykkjur erti á prjón, 25 lykkjur, 20 lykkjur og 15 lykkjur.)