Hlín - 01.01.1920, Blaðsíða 61

Hlin
61
anaþroski, frjálsari leið til að unna og njóta jress, sem
fagurt er, gott og göfugt, greiðari aðgangur til þess að
njóta hæfileika sinna, hvort sem þeir liggja á sviði verk-
legra framkvæmda, lærdóms eða lista. Hver kona, sem
þroskar sig í einhverja átt, og getur látið öðrum verða
það til blessunar, hún er kvenrjettindakona, hvort sem
hún þykist vera það eða ekki, en el'tir því stæn i og göf-
ugri kvenrjettindakona, sem hugsjónin er hærri og verk-
ið veglegra og blessunarríkara.
Það var 19. júní 1915, sem sú fregn barst til landsins,
að þann dag hefði konungúr staðfest stjórnarskrárbreyi-
inguna og þar með staðfest fult jafnrjetti kvenna á öllum
sviðum þjóðfjelagsins. Flestum konum varð þessi fregn
fagnaðarefni, og kvenrjettindafjelagið í Reykjavík vildi
gangast i'yrir því, að konur víðs vegar um land ljetu
ánægju sína í ljós á einhvern hátt þá uin vorið.
í Reykjavík var haldinn almennur kvennafundur, fjöl-
mennur mjög. Var þar samþykt að senda þingi og stjórn
þakkarávarp og afhenda jrað á hátíðlegan hátt, gera dag-
inn sem veglegastan, með skrúðgöngu, söng og ræðu-
höldum. Var sá dagur valinn 7. júlí jrað ár og fór víst
mjög vel frám. Ennfremur var þeirri áskorun beint til
kvenna, að gera 19. júní árlega að minningar- og hátíðis-
degi, ennfremur að velja eitthvert gott mál, Jrjóðþrifa-
mál, til jress að starfa að og æfa kraftana. Um að gera að
velja Jrað vel, eitthvað, sem öllum gæti geðjast að, og
sem væri nauðsynlegt og heillaríkt, eitthvað í samræmi
við þroska og fullrjetti kvenna. Og langmestan og næst-
um einróma byr fjekk sú tillaga að mynda sjóð til lands-
spítalastofnunar. Um J)að mál, nauðsyn Jress og göfgi,
þóttust konurnar vissar um, að allar íslenskar konur
gætu orðið sammála. Líknarstarfsemi og hjálparhugur
kveneðlisins ntyndi segja til sín. Svo var það valið og var
vel rómað með þjóðinni. Þótti víst flestum það vel til
fallið af konum, að velja Jrannig. Samskota var leitað
um land alt og safnaðist víða mikið fje, hvarvetna gefið