Hlín - 01.01.1920, Síða 31

Hlín
31
irnir hafa jafnan þótt claufir að senda muni á sýningarn-
ar, virðast margir álíta, að þar eigi mestmegnis að vera
kvennavinna, af því að konur hafa aðallega liaft for-
gönguna. F.n með svo mikilli alúð og áhuga skoðuðu
bændurnir og ungu piltarnir sýningar þessar, að jeg ski!
ekki í öðru, en að þeir láti nú hendur standa fram úr
ermum og búi margt fallegt til á næstu sýningar. Sitt hvað
var þarna vel gert eftir karlmennina, þess má geta sem
gert er, en það hefði mátt vera fleira. Tóskapurinn og
hannyrðirnar voru yfirgnæfandi á þessum sýningum eins
og hinum fyrri.
Af nýungum má nefna: Abreiðu prýðisfallega, lieklaða
úr bandi með mörgum sauðarlitum, togábreiðu prjónaða
með einfaldri en smekklegri gerð, frábærlega fínt og vel
gert herðasjal (sem var selt á sýningunni á 100 kr., lík-
legast dýrasta herðasjal úr íslensku efni, sem selt hefur
verið lijer á landi), ennfremur þrír svartir silkikyrtlar,
ísaumaðir, hver öðrum fallegri — og að lokum skrápskór,
litaðir í lyngslit, eltiskinnsbryddir, gerðir með seimi og
togþræði. Spunavjel var á Sauðárkrókssýningunni, en
komst ekki á Blönduós, því að skipsferð vantaði, en vjel-
in er ekki klyftæk.
Skagfirðingar og Húnvetningar sóttu sýningarnar hver
hjá öðrum, og varð tíðrætt tim, hvor sýningin hefði verið
betri. í þvílíkum samanburði er heilbrigður metnaður,
líklegur til þess að bera ávöxt í framkvæmdum.
Kona.
Landssýning á heimilisiðnaði í Reykjavík 1921.
Eins og auglýst var í „Hlín“ í fyrra, er í ráði að hafa
landssýningu á heimilisiðnaði í Reykjavík á komanda
vori. Sýningar á heimilisiðnaði eru nú orðnar svo al-
gengar og þeirra svo oft getið, að það virðist máske vera
aðbera í bakkafullan lækinn, aðskrifa um sýningu þessa.