Hlín - 01.01.1920, Qupperneq 58

58
Hlín

getur vermt innilega, yljað inn að hjartarótum, að verða
var við samúð og næman skilning annara, iinna hlý
handtök og stuðning í orði og verki, — eins og líka það
getur iylt okkur ónotakulda, að verða vör við tómlæti
og kæruleysi annara iyrir því, sem maður sjáliur ann og
sem manni iinst að öðrum ætti að geta verið jaín heilagt
og hjartfólgið. Þess vegna er það, sem við allar, er unn-
um og unnað höium menningti og rjettindum kvenna,
og sem iastastri trygð höfum tekið við 19. júní, og köll-
um hann daginn okkar, þess vegna er það, sent við bjóð-
um ykkur velkomin, öll, sem hjer eruð saman komin.
Okkur linst þið skilja okkur. Okkur finst við samfagna
okkur. Við þökkum ykkur, hve ástúðlega þið haiið rjett
okkur bróðurhendur og systurhendur, bæði í fyrra og
nú. Við finnum það svo vel. Kveneðlið heíur löngum
þótt næmt fyrir áhrifum. Kvenrjettindakonurnar eru
lteldur engir steingervingar. — Þær iinna vel, hvort heitu
eða köldu andar að þeim.
Við þökkum húsmæðrunum, sem haia í kvöld varpað
írá sjer heimilisáhyggjunum margþættu og margbreyttu,
til þess eins og að votta það í dag, að þær myndu það
þó, að þær bæru ekki aðeins ábyrgð á sínu heimili, held-
ur hefðu þær líka rjettindi og skyldur í þjóðfjelaginu,
störf þjóðfjelagsins lægju þeint líka á herðum, og þær
fögnuðu því í dag, að hafa þó öðlast þessi rjettindi, enda
þótt heimilisstörfin liljóti oft að sitja í fyrirrúmi lyrir
öllu öðru. Við þökkum vinnustúlkunum og verkakon-
untim fyrir það, að þær hafa nrunað það í kvöld, að rjett-
indin eru líka þeirra og að þar var og er þeirra máske
mest þörl'. Síðustu áratugir hafa ekki tylt þeirri stjett hátt,
nje glætt þar metnaðartiliinningu og menningarþroska.
Nú ættu þeir tímar að líða undir lok, en hvert það nauð-
synjastarf að vera metið að verðleikum sem starf í þágu
þjóðfjelagsins, sem vel og dyggilega er unnið, hvort held-
ur er utan húss eða innan. Við þökkum ungu stúlkunum,
sem vilja þó hala það hugfast í dag, að með þessum lög-