Hlín - 01.01.1920, Qupperneq 77

Hlín
77
sýnist úr vegi að l'ara að hreyfa [ressu rnáli. Auðvitað verður krafan
um skólann að koma frá Vestfirðingám sjálfum; vestfirskar konur
ættu að sameina sig úm þá kröfu, að skólinn konrist sem fyrst upp.
— Jeg átti í sumar tal við merka konu, sem lengi hefur dvalið í
Flatey. Jeg spurði hana, hvort hún hefði ekki heyrt minst á þessa
skólabyggingu, og kvað hún nei við því; sagðist heldur ekki fá
skilið, hvernig skóli gæti þrifist þar, þvl búskapur væri þar svo
lítill, að ómögulegt væri fyrir lausafólk að fá þar keyptan mjólkur-
dropa, ekki einni sinni fyrir veik börn. Sje það tilfellið, að búskap-
urinn sje þar í afturför, þá ætti skólinn að vera lyftistöng til nýrra
framfara, því enn lít jeg svo á, að þar eigi skólinn að vera og hvergi
annars staðar. Frú Hérdís unni Flatey öllum öðrum stöðum fram-
ar; þar lifði hún og starfaði lengstan hluta ævinnar. Ekkert mundi
lienni kærara en að fjármunir hennar gætu stutt að því, að eyjan
hennar fagra ætti sjer viðreisnarvon. Sú var tíðin, að Flatey var
höfðingjasetur og höfuðból, Jiegar uppi voru þar síra Kúld, Olafur
prófastur Sívertsen, Brynjólfur Benediktsen og Sigurður Johnsen.
Er það ekki skylda Vestfirðinga og allra, er hlut eiga að máli,
að fjenu sje varið þannig, að sem best sje í anda hinnar framliðnu
heiðurskonu. — Síst af öllu væri það í hennar anda, að þjark og
þóf yrði um, hvar skólinn ætti að standa.
Undan Eyjafjölhim. Um gulrófna-fræræktina hjer undir Eyja-
fjöllum er það að segja, að hún hepnast vel í flestum árum og er
allmikið stunduð, bæði hjer og í Fljótshlíðinni. Miðla þessar sveitir
nágrannasveitunum talsverðu fræi. Jeg get jafnvel hugsað mjer, að
þær gætu byrgt ísland alt að fræi, ef nægilegt kapp væri lagt á
ræktun þess. Encla þarf landið að verða sjálfbjarga að þessu leyti.
Garðrækt er hjer mikil og gagnsamleg, en helst til fábreytt; fátt
ræktað annað alment en rófur og jarðepli. Kál þrífst hjer vel; blóm-
kál t. d. fær allgóðan þroska í öllum árum. Mætti sjálfsagt rækta
hjer margt fleira en nú er gert, ef þekking og áhugi fylgdust að. —
Skrúðgarðar eru í byrjun á allmörgum heimilum.
Hjer eru að mörgu leyti góð gróðrarskilyrði, þó þau sjeu sjálf-
sagt að ýmsu ólík því, sem er hjá ykkur þar nyrðra. Það, sem helst
bagar hjer eru ofsaveður, sem alt ætla um koll að keyra, og næð-
ingar á vorum, eftir að gröður er byrjaður að lifna við.
Úr brjefi frá íslenskri stúlku í Selkirk, Manitoba.
Jeg er nýkomin heim úr langferð. Jeg var kosin kirkjujringserind-
reki af Selkirksöfnuði, ásamt þrem öðrum. Kirkjuþingið var hahlið
i Vatnabygðum svonefndum. Þar voru 15 prestar og jeg held 60
erindrekar. Það var bæði fróðlegt og skemtilegt að vera á þinginu,
mikið rætt og starfað: heimatrúboðsmál, heiðingjatrúboð, Jóns