Hlín - 01.01.1938, Blaðsíða 82

80
Hlln
sofið við stoppteppi úr ull og þau sjást í hverju rúmi.
Áður fyr var bómull nær eingöngu notuð, en á seinni
árum eru menn hvattir til að nota ullina, sem hefir
verið verðlítil, enda hafa menn ekki annað ofan á sjer
en teppin, ofin eða stönguð, sængur eru ^kki notaðar,
þó einstaka landi eigi sæng til vetrarins.
íslensku kvenfjelögin, sem eru á hverju strái, bæði í
borgum og bæjum, og standa að miklum mun straum
af kirkjulegu starfi meðal landa, fara að sjálfsögðu
margar leiðir til að afla sjer fjár, en mest og best samt
með margskonar vinnu. Fjöldi af fjelögum framleiða
teppi til sölu, sækjast stórverslanir og einstaklingar
eftir teppum kvennanna. Fjelagið kaupir alla ullina ó-
hreina og fjelagskonur skifta þvottinum á milli sín,
koma svo saman til að kemba, sumar með stólkamba,
aðrar með algenga kamba, og sumar tæja ullina, aðrar
þræða teppið saman. — Innraverið kaupa þær fyrir 1
dollar. í teppið fara 4—5 pund af hreinni ull, og sölu-
verð þegar búið er, er jafnaðarlega 5 dollarar. — Það
er oft glatt á hjalla hjá konunum við þessa teppagerð
og kaffið smakkast vel að loknu starfi.
Ein gerð af þessum teppum eru skrautteppi, dýr og
vönduð vinna, frekar til prýði en til skjóls (þau eru
stoppuð með viðarull). Þessi teppi gat að líta á öllum
stærri sýningum og á mörgum heimilum, þau eru flest
handsaumuð, en sum prjónuð eða hekluð og öll sam-
sett úr mörgum týglum, prýðileg vinna, — oft taka
kvenfjelagskonur, sem að þessu vinna, sinn týgilinn
hver að sauma, prjóna eða hekla, og svo er alt skeytt
saman á eftir, virðist þetta takast mætavel og kemur
ljett niður. Kvenfjelögin hafa oft látið draga um þessar
ábreiður og fengið 40—80 dollara fyrir hverja.
Það væri nóg efni í annan pistil að skýra frá sam-
tökum ísenskra kvenna í Vesturheimi. Það starf sem
þær hafa int af hendi með fjelagslegum samtökum sín-