Hlín - 01.01.1938, Blaðsíða 46

44
Hlín
vel gefin til sálar og líkama, með afbrigðum greind og
mæta vel hagmælt, ætíð glöð og ætíð reiðubúin til að
hjáljpa, hver sem með þurfti og hún gat til náð, enda
kom það sjer vel þenna hörmungavetur í Mikley, bæði
hjá okkur og annarstaðar, að einhver væri, sem bæði
hafði vilja og þrótt til að hjálpa og líkna. Og gerði
Herdís sannarlega það, er hennar kraftar leyfðu. —
Sumarið 1877 giftist hún Jóhannesi Björnssyni (Bray)
frá Ósi á Skógarströnd. Voru þau gefin saman, ásamt
tvennum öðrum hjónum, undir beru lofti, af síra Jóni
Bjarnasyni. Svo að segja mátti, að í kirkju þeirri, er
Herdís var gift, hafi sannarlega verið hátt til lofts og
vítt til veggja, og gat ekkert verið, sem betur sam-
svaraði hennar göfuga og hreina hugarfari. — Þetta
haust bygðu þau hjónin sjer bjálkakofa nálægt kofa
okkar (þetta gátu ekki kallast hús), og var hún eftir
sem áður í óslitnu sambandi við okkur, að því leyti, að
* við nutum hennar glaðværu umgengni og uppörvunar,
sem ekki veitti af á þeim erfiðu tímum. — Meðal
þeirra, sem settust að á eynni, var hinn alkunni snill-
ingur, Kristján Jónsson frá Geitareyjum. Hann var
aldavinur Herdísar, meðan hann lifði.
Árið 1878 fluttust þau, Jóhannes og Herdís, til Winni-
peg og þar bjuggu þau þar til Jóhannes dó (árið 1903).
Eftir það fluttist Herdís til dóttur sinnar og var þar til
dauðadags. — Árið eftir að Herdís fluttist til Winnipeg,
flutti jeg einnig þangað og hefi altaf átt heima í Winni-
peg síðan. Svo við vorum altaf í nágrenni, og jeg naut
þeirrar hamingju að umgangast þessa tryggu og göf-
ugu vinkonu mína fram til hinstu stundar. Blessuð sje
minning hennar“.
Þessi fögru og vel sögðu orð hinnar góðu vinkonu
Herdísar eru, að mínu áliti í alla staði sönn og rjett.
Enda hafði þessi kona náin kynni af Herdísi í rúma
hálfa öld, og vissi vel um hagi hennar allan þann tíma,
/