Árbók Félags útvarpsnotenda - 01.01.1930, Blaðsíða 36

34
ÚTVARPSÁRBÓK
r
Utvarpið og skólinn.
Það, sem mest einkennir yfirstandandi timann,
er sægur breytinga á öllum sviðum. Aldraðir menn,
sem nú lifa, liafa verið sjónarvottar að meiri breyt-
ingum á lífi þjóðarinnar, en áttu sér stað á þúsund
árum þar á undan. Áður fyrr liktist ísland afdala-
koti, þar sem einsdæmi er, að gest beri að garði.
Nú likist það búsi við aðalslræti í stórborg, þar
sem straum nýrra gesta og hugmynda ber að iivað-
anæfa. Og þetta mikla aðalstræti er hafið, og verð-
ur nú hráðum loftið. Sú var tíðin, að England var
eitt liið afskekktasta land álfunnar. Nú er það mið-
stöð viðskiftanna. Enginn veit hvað Islands biður.
Það eitt er víst, að flóðalda liins nýja tíma fer yfir
landið. Að liindra það, mundi jafn vonlaust verk
og að aftra deginum að færast vestur á loftið.
Þeirri flóðöldu verðum við að veita yfir þjóðlífs-
akurinn, honum til ræktunar. Annars drekkir hún
því hezta, sem við eigum..
Ein breytingin er sú, að lífið gerir hærri kröfur
lii einstaklingsins, eins og einstaklingurinn gerir
hærri lcröfur til lífsins. Til þess að geta verið sæmi-
legur lieims- og þjóð-félagi, þarf íslendingurinn nú
langtum meiri þekkingu en áður. Að þetta er lýð-
um Ijóst, sést á því, að fræðslukröfurnar liafa farið
sívaxandi siðustu fimmtiu árin, og þó gerum við
lægri kröfur en flestar aðrar menningarþjóðir.
Frá hinum sæla draumi, að íslarnl beri af öðr-
um löndum að alþýðufræðslu, vakna menn til þeirr-
ar staðreyndar, að nágrannalöndin, að Færeyjum