Árbók Félags útvarpsnotenda - 01.01.1930, Blaðsíða 38

ÚTVARPSÁRBÓK
36
góður skóli með víðtæku athafnafrelsi. Sá skóli
liefir fóstrað „vormenn fslands“, sem valdið hafa
hinum miklu afrekum siðustu mannsaldra.
Nú hefir fækkun i sveitum og vöxtur kauptúna
verið svo ör, að menn átta sig ekki á hreytingunni.
Þar scm áður voru tuttugu manns i heimili, er nú
víða ekki nema fimm manns, en húið þó sum-
staðar stærra en áður. Flest til heimilisþarfa er
nú aðkeypt og heimilisiðnaður og lcvöldvökulest-
ur að hverfa. Fámennið, fásinnið, og þrotlausar
annir gera sveitalífið dauft. Þægindi, glaðværð og
félagslíf kaupstaðanna hcilla unglingana og draga
þá úr sveitinni.
Sumir virðast svo skammsýnir, að hyggja að
unnt sé, að færa þetta allt aftur í gamla horfið
með fortölum og prédikunum; þeir munu þó færri.
Flestum mun ljóst, að slíkt er ókleift. Hitt mun
ráð, að flytja nokkuð af þægindum kaupstaðanna
út i sveitirnar. Það, sem þá liggur heinast við, er
að ríkið geri kleift að koma útvarpi inn á hvert
sveitaheimili landsins.
En til þess þarf löggjöfum, stjórn og almenn-
ingi að skiljast, að liér er um að ræða eitt liið mesta
menningarmeðal, og til þcss að það komi að full-
um notum og horgi sig strax óbeint og beinlínis i
framtíðinni, þarf að fórna til þess miklu fé í byrj-
un, svo að notkun þess geti orðið almenn. Þó er
liins að gæta ekki síður, að nauðsynlegt er að vanda
vel það sem fólkinu er boðið, og varpa þvi einu út
um landið, sem verða má til andlegrar nautnar og
upiibyggingar. Mundi fátt líklegra til þess að sætta
menn við sveitalífið, en að senda þangað daglega