Dvöl - 01.07.1938, Síða 64

222
D V ö L
með körfu fulla af blómum. Ég
mr*tti frúnni á stígnum, sem íá
h.'im til hennar. Augu hennar
rkutu gnei tum og hatturinn slútti
ógnandi n'ður fyrir annað augað.
„Herra Pratt", sagði hún, „er
ekki þessi Green vinur yðar?“
„Jú, hann hefir verið það í
mörg ár svaraði ég.
„Þá v.rðið þér að losa yður við
hann, h inn er enginn fyrirmaður".
„FiniiSt yður það, frú? Hann
er auðvitað réttur og sléttur fjalla-
búi og hefir dálítið óheflaða fram-
komu, auk þess, sem hann lmeig-
ist til ósannsögli, en ég hef aldrei
getaö fengið mig til að kalla hann
ókuiteisan. Það má vel vera, að
þes ;i drembilega framkoma hans
komi ekki alltaf vel fyrir sjónir,
en mér hefir alltaf fundizt hann
inu við beinið, vera fráleitur því
að vera nokkur misindismaður eða
sirákur. Ég hefi umgengizt hann
í tíu ár, og ég get því ómögu-
lega lastað hann að ófyrirsynju
eða heyrt aðra gera það“.
„Það er drengilegt af yður,
herra Pratt, að taka svari vinar
yðar, en það hnekkir ekki þeim
sannleika, að hann hefir sýnt mér
svo mikla frekju, að það myndi
móðga hvaða hefðarkonu sem
er“.
„Hvað! hefir hann Idaho gamli
vinur minn gert það? Fremur gæti
ég trúað slíku um sjálfan mig.
Mér hefir aðeins einu sinni mfe-
líkað við hann, og það var eitt
sinn er við vorum inni luktir í
kofa uppi í fjöllum. Hann varð al-
veg frá sér numinn af einhverri
skáldskaparlygaþvælu, sem hafði
afarslæm áhrif á hann“.
„Já, einmitt það“, sagði frú-
in. „Alltaf síðan ég kynntist hon-
um hefir hann verið að útskýra
fyrir mér lieil ósköp af óguðleg-
um kvæðum eftir einhverja kven-
snipt er hann nefnir Ruby Ott*)
en hún er sennilega miður göfug
persóna, ef dæma skal eftir skáld-
skap hennar.“
„Nú, Idaho hefir þá náð í ein-
hverja nýja bók“, svaraði ég.
„Þegar við vorum saman las hann
skáldskap einhvers manns, sem
nefndi sig K. M.“,
„Hann hefði átt að halda tryggð
við hann, hversu afleitur sem hann
kann að hafa verið“, sagði frú-
in. „í dag hefir hann farið út
yfir allt velsæmi. Hugsið þér yð-
ur! ég fékk blómvönd frá hon-
um ásamt árituðum miða. Þér
þekkið stöðu mína hér í bænum,
gætuð þér hugsað yður að ég
gengi út í skóg með karlmanni,
með fulla könnu af víni og brauð(L
pakka, og að við svifum hoppandi
og symgjandi undir trjánum?**)
Ég drekk að vísu dálítið af rauð-
víni með matnum, en það er ekki
venja mín að taka fulla könnu
með mér út í skemmtigarðinn og
*) Á að vera Rubáiyát, kvæði
eftir Khayyán.
**) Tilvitnun úr kvæðinu „Rub-
áiyát“.