Dvöl - 01.04.1941, Qupperneq 13

DVÖL
91
áður um Gönguskarð milli Fnjóska-
dals og Kaldakinnar, en leið þessi
hefir nú að mestu lagzt niður. Á
Gönguskarði er mjög sumarfagurt:
Láréttur dalbotn, með holtarindum
og mýrasundum milli blárra vatna,
en ókleifum hamrafjöllum til
beggja handa. Á einum stað er
skarðið svo mjótt, að létt steinsnar
er milli hamraveggja. Þar heita
Þrengingar.
Mikið er um örnefni í Kinnar-
fjöllum, og munu fæst þeirra skráð.
Nöfn þessi eru flest æfagömul og
ramíslenzk. Þar heitir Ógöngufjall
og Ófœratorfa, Ágúlshellir og
Ofeigshellir, SJcriðnafell, Skolla-
hnjúkur og Haukstarfur. Þar eru
fjöll, sem heita Bakrangi og Galti,
Odeila og Bríkur, Malcki og Strókur,
og svo mætti lengi telja.
Nyrzti hluti Kinnarfjalla er
hæstur og hrikalegastur, og heita
Þar Viknafjöll. Þau eru sæbrött
hijög og enda víða í geisiháum
hjörgum, er ganga í sjó fram, en
fjörur engar á löngum svæðum.
har er þó byggð á einum stað við
sjóinn undir f jöllunum, og heita þar
Náttfaravíkur. Voru þar áður þrjú
býli, en tvö þeirra eru nú í eyði.
Naustavik heitir jörð sú, er enn er
f byggð, Sú jörð hefir sennilega
verið setin í tæp eitt þúsund og
sjötíu ár, og ætti hún þá að vera
elzta landnámsjörð á íslandi.
í Landnámabók segir svo um
landnám í Náttfaravíkinni:
Maður hét Garðar Svafarsson,
sænskur að ætt. Hann fór að
leita Snælands að tilvísun móð-
ur sinnar framsýnnar. Hann
kom að landi fyrir austan Horn
hið eystra. Þar var þá höfn.
Garðar sigldi umhverfis landið
og vissi, að það var eyland.
Hann var um vetur einn norður
í Húsavík á Skjálfanda og gerði
þar hús. Um vorið, er hann var
búinn til hafs, sleit frá honum
mann á báti, er hét Náttfari, og
þræl og ambátt. Hann bygði þar
síðan, er heitir Náttfaravík.
Náttfari flutti síðar inn í Reykja-
dal, en var skjótt rekinn þaðan af
Eyvindi Þorsteinssyni, landnáms-
manni, er ásældist dalinn og „lét
hann hafa Náttfaravík“. Enn heitir
Náttfaravík, þar sem Náttfari kom
að landi. Þar er þó ekki bæjarstæði
né gróðurlendi. Skammt þaðan
liggur Naustavík; er þar lending
bezt í Náttvaravíkum, skýlt, tún-
stæði gott og bæjarstæði. Má því
telja víst, að Náttfari hafi reist þar
bæ sinn.
Innar í fjörunni liggur Hellisvík,
undir háum hömrum. Þar er berg-
hellir, sem Ágúlshellir heitir. Þjóð-
sagan segir, að tröll bjó í hellinum,
mikið og feiknarlegt, sem Ágúll hét.
Hellir þessi hefir einnig verið
nefndur Þinghellir, og er nafngift
ókunn. Hellirinn er allhár, en ekki
langur. Þó liggur annar hellir inn
af framhellinum, og er hann
ókannaður. Mynni hans er oftast
sandorpið, og mætast þar hellisgólf
og þakhvelfing. Er bergið sprungið
og rakt og ekki girnilegt inn að
fara, þá sjaldan sandgólf framhell-
isins er það lágt, að komast megi
að innra hellisopinu.
Utar í fjörunum liggur Rauðavík,
niður undan eyðibýlinu Vargsnesi.
Vargsnes stendur á hamrastalli, en
einstigi liggur úr fjörunni upp rauf
í bjarginu. Þar er bæjarstæði hið
fegursta, en ekki að sama skapi
hagkvæmt.
Fjaran í Rauðavík er eitt
hið mesta æfintýraland. Þar er
mergð fjöllitra, sæbarinna steina,
sem berast á land í brimi: Hvítir