Dvöl - 01.04.1941, Qupperneq 21

DVÖL
99
(itjóriileysfiig'iim
Eftir .1 osepli Conrad
Gunnlaugur Pétursson þýddi
Ég dvaldi eitt ári'ö í tvo mánuði
um þurrkatímann á búgarði, sem
stórfyrirtæki nokkurt átti. Fyrir-
tæki þetta bjó til kjarnaseyði úr
kjöti og annað fleira, og var þarna
stærsta nautabú þess.
B. O. S. Bos. Þessa þrjá undra-
stafi sjáum við á auglýsingasíðum
tímarita og dagblaða, í gluggum
uiatvörukaupmanna og í vöruskrám
Þeim fyrir komandi ár, sem við
fáum með póstinum í nóvember-
mánuði. Ennfremur er frægð þess
aukin með ritlingum á ýmsum
tungumálum, rituðum af sjúklegum
eldmóði. Eru þar birtar skýrslur um
Þvílíkar slátranir og blóðsúthell-
ingar, að hverjum Tyrkja myndi
ofbjóða. — Þessar „bókmenntir"
Prýðir „málverk“ í skærum litum.
Sýnir það reiðan, stóran og svartan
tarf, sem treður á gulum snáki í
hvanngrænu grasi, en í baksýn er
fagurblár himinn. Þetta er ljót
uiynd, en það er táknmynd. Snák-
Urinn táknar plágur og úrkynjun
— ef til vill aðeins hungur, en það
er höfuðplága mannkynsins. Auð-
vitað þekkja allir B. O. S. h.f. og
hinar dásamlegu iðnvörur þess:
»Vinobos“, „Jellybos" og siðast en
ekki sízt hið nýja óviðjafnanlega og
fullkomna „Tribos“. Það er ekki
einungis, að það sé alveg sérstak-
lega næringarmikið, heldur er það
og þegar hálfmelt. Svona einlæg
er ástin og umhyggjan, sem hluta-
félagið ber í brjósti fyrir meðbræðr-
um sínum — hún er jafnmikil um-
hyggjunni, sem mörgæsirnar bera
fyrir hungruðum ungum sínum.
Vitanlega þarf meginhluti eins
lands að taka þátt í þessari skap-
andi framleiðslu. Ég hefi ekkert út
á fyrirtækið að setja. En ég ber
sjálfur í brjósti innilega meðlíðan
með bræðrum mínum í mannfélag-
inu, og þess vegna hryggist ég yfir
hinum nýja auglýsingahernaði.
Hversu mikinn vott, sem það ber
um framtak, áræði og dugnað ein-
stakra manna, þá virðist mér hann
færa mér heim sanninn um vöxt og
viðgang þeirrar tegundar andlegrar
úrkynjunar, sem kölluð er græðgi.
Ég hefi orðið að kingja B. O. S.
í ýmsum löndum heims, bæði hins
menntaða og hins ómenntaða, mér
til meira eða minna gagns, en
lítillar ánægju. Sé kjötmaukið
matreitt í heitu vatni og nægur
pipar látinn í, til þess að taka af
hið upprunalega bragð, þá er það
alls ekki ógeðfellt. En mér hefir
aldrei tekizt að kingja auglýsing-
unum. Kann að vera, að þær hafi