Dvöl - 01.04.1941, Síða 59

Dvöl - 01.04.1941, Síða 59
DVÖL var eitthvað stórfenglegt og hríf- andi við þessa miklu móðu, sem rann framhjá. Hér bar líka svo margt nýstárlegt fyrir augu. Litlir bátar sigldu upp og niður fljótið, og stundum syntu hópar villianda framhjá. Þær snerust í hring og skoppuðú til og frá í hringiðunni, unz þær hurfu sýn. Alltaf bar eitt- hvað nýtt fyrir augu hennar. Skip af öllum stærðum, allt frá hinum seglbúnu drekum, sem sigldu hægt og virðulega í golunni, til litlu fiski- bátanna, sem róið var áfram. Einu sinni hafði hún meira að segja séð flatbotnuð, útlend skip á fljótinu, og gufuskip hafði hún líka séð. En hún hataði þau, og fljótið hataði Þau líka. Hún sá hvernig bylgjurn- ar risu í hvert sinn, sem gufuskip sigldi eftir fljótinu. Stundum urðu bylgjurnar svo háar, að litlu fiski-- bátarnir voru hætt komnir. Þá hrópuðu fiskimennirnir hástöfum hölbænir á eftir þessum ókunnu, útlendu skipum. Þegar Lan Ying sá fljótið í víga- móði, þá varð hún líka reið. En oft kom það fyrir, þegar gufuskip hafði siglt eftir fljótinu, að fiskur var kominn í netið hennar. Þegar Lan Ying sá hina stóru silfurglitrandi íiska sprikla á botni netsins, þá bakkaði hún af heilum huga fljót- ihu, sem hafði gefið henni alla þessa stóru, fallegu fiska. Þetta var Sott fljót. Það vökvaði akrana og Saf fólkinu mat. Lan Ying fannst Það næstum því eins máttugt og sjálfir guðirnir. 137 Dag eftir dag sat hún á bakkan- um og horfði út yfir fljótið. Stund- um fannst henni, að það hefði and- lit eins og mennirnir. Þá reyndi hún að lesa út úr andliti þess, hvort það væri í góðu eða slæmu skapi þann og þann daginn. Það var nú líka í raun og veru það eina, sem hún gat lesið, því að enn hafði hana ekki dreymt um það að ganga i skóla. í þorpinu var enginn skóli, en hún vissi samt, hvað skóli var. f borginni, þar sem markaðurinn var haldinn, var skóli. Hún og móðir hennar fóru á mark- aðinn einu sinni á ári. Það var ekki kennt i skólanum daginn, sem þær komu til þorpsins, af því að það var markaðsdagur. Lan Ying var forvitin, og hún gægðist inn um gluggann og sá inn í kennslustofurnar um leið og hún gekk þar framhjá. Þarna sá hún borð og bekki og myndir á veggjun- um, og Lan Ying spurði móðuf sína: ,,Hvað gerir fóikið hérna?“ „Það lærir bækur,“ svaraði móðir hennar. Lan Ying hafði aldrei séð bók, og þess vegna spurði hún áköf. „Lærðir þú bækur, þegar þú varst ung?“ ,,Nei, það gerði ég sannarlega ekki“, svaraöi móðir hennar hárri rö'ddu, — „Hvenær hefði ég átt að hafa tíma til slíkra hluta? Ég hefi orðið að vinna. Það eru bara heimskingjar, sem fara í skóla. Borgarbúar og þess konar lýður.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92

x

Dvöl

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.