Dvöl - 01.04.1941, Page 68

Dvöl - 01.04.1941, Page 68
146 DVÖL ið, sem hann lifði, ánafnaði Danakonung- ur honum fjörutíu dala árlegum styrk, og einnig fékk hann þaö ár þrjátíu sterlings- punda heiðurslaun frá brezku styrktar- félagi. En þessa naut hann hvorugs, nema í vitundinni um, að verðleikar sínir væru einhvers virtir, jafnvel meðal hinna stærri þjóða. Það fer vel á því, að ljúka þessum línum með nokkrum orðum úr æfisöguágripi Jóns Sigurðssonar, er birtist framan við síðara bindi kvæða séra Jóns, er prentuð voru í Kaupmannahöfn 1842—43. Eru þau á þessa leið: „Á ljóðmælum þeim, sem hann hefir ort sjálfur, lýsir sér sjaldnast nein eftir- breytni eftir öðrum, heldur skoðunar- máti, sem honum var sjálfum og þjóð hans eðlilegur, og víðast hvar í náttúrleg- um, heppnum og fjörugum orðum, helzt í gamni eða snörpu háði. Helzt hefir harín tekiö enn forna skáldskap sér til fyrir- myndar, og því framar sem hann eltist meira, enda hefir hann náð mikilli þekk- ingu og liðugheit til að yrkja á móður- máli sínu, framar en flestir aðrir. Jón prestur Þorláksson verður því með sanni kallaður þjóðskáld íslendinga". Sumarkveðja. (Brot). Sjá, nú er liöin sumartíS, hverrar Ijómi, blíðu blómi, hruman áöur hressti lýð. Nú sjáum vér, hve fastan fót allt það hefur, gœfan gefur. Gráts- eru hér og gleðimót. Afmáluð sýnir fölnuð fold dauðans spor á vegum vorum, eins því visnar hey og hold. Komanda tökum vetri vel! Beizkt og sœtt oss œtíð œtti eins kœrt vera, líf og hel. Svo þig úr garði syngjum nú, sumartíð, þó langt um líði, vorra húsa vitja þú! Meðalhófið. Hvað eitt skaðar, sem er um of, en þó vandratað meðalhóf; það gengur eins með last og lof og lítt kunnanda skips-andóf. Hvorttveggja spillir heilsukosti, hvorttveggja á kroppinn ríður slig: of stórt lireinlífi og of stór losti, eins og svelta og sprengja sig: Það sé allt eftir þörfum manns, þá fer að vilja skaparans. Búdrýgindin. Margur fengi mettan kvið, má því nœrri geta, yrði fólkið vanið við vind og snjó að éta. Flyðruveiðin. (Þýtt.) Forgefins hafði fiskimann færinu keipað lengi dags. Þolgœði stöðugt hafði hann, þó heþpnaðist ekki veiðin strax. (Merk, að biðlundar mest er þörf mönnum, sem stunda fiskirí; skólameistara- og skyttustörf skiljast ei heldur undan því). Fiskari sagður öngul á um síðir hreppti vœnan drátt, stóreflis flyðra það var þá, þau stríddu hvort við annars mátt. En þegar hún kom undir borð, örvaði kœti svangan höld, til hennar þessi talar orð: „Tönnin skal prófa þig í kvöld."

x

Dvöl

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.