Dvöl - 01.04.1941, Side 71

DVÖL
149
Baráttan vlð iiilflrieiisiina
Lan§lcga J>ýtt úr Keadcr's Digest
Talið er, að í heimsstyrjöld hinni
fyrri hafi fallið meir en 8 miljónir
manna á vígvöllunum. Engin styrj-
öld hafði verið mannskæðari, og
mannfall í núverandi heimsstyrjöld
kemst ekki í hálfkvisti við þetta,
enn sem komið er. Þrátt fyrir allt
mannfall í styrjöldum eru þær þó
barnaleikur einn hjá drepsóttum
þeim, sem geisa á ýmsum tímum.
Á tveimur árum féllu um 20 milj-
ónir manna í valinn af völdum
,,spönsku veikinnar" árin 1918—
1920, illkynjaðs inflúensufaraldurs,
sem fulltíða mönnum er enn í
fersku minni.
Inflúensan er að jafnaði fremur
vægur sjúkdómur. Annað veifið
breytir hún þó hætti og gerist þá
Hvort við skiljum nú héðan af,
liann veit, sem okkur saman gaf.
Úr sálmi.
Loksins ég lœri að játa,
lyndi með lirelldu þó:
Því má ég gamall gráta,
að gjálíf œskan hló.
Hœst sumar geyst geymir
gjóstnœmum hausttíma
köst ama. Kost auman
i koll mér ellin dró.
Ástríki faðir friðar,
forskulduð mýktu gjöld!
Sól gengna senn til viðar
sýnir hið dimma kvöld.
Vœg beinum veglúnum,
vog rauna sig lini.
Dugvana á dag linu
dettur ellin köld.
mannskæð og ill viðureignar. Telja
vísindamenn og skýrslusafnarar, að
slíkra afbrigða megi vænta á ná-
lægt því tuttugu ára fresti. Þessi
tuttugu ár eru nú liðin og ný styrj-
öld skollin á og mætti því ætla, að
ekki horfði vænlega, ef gest þenna
bæri að garði. Úr þessu hefir þó
rætzt um vonir fram,þvíí að á
síðastliðnu ári fundu tveir vísinda-
menn sem vinna í Rockefeller-
stofnuninni í Bandaríkjunum,
bóluefni, er virðist öflug vörn gegn
inflúensu, ef ekki óbrigðul. Bólu-
efni þetta fannst af hendingu, en
svo hefir oft verið um merkar upp-
fyndingar.
Læknar og vísindamenn hafa
barizt við inflúensuna um langan
aldur. Allt til síðustu tíma var orsök
hennar ókunn, en nú þykir sannað,
að hún stafi ekki af venjulegum
sýklum, heldur af örsmæðarsýklum
(virus), sem ekki eru sýnilegir í
smásjá.
Bóluefni eru að jafnaði tekin úr
blóði manna eða dýra, sem sýkt eru
af þeirri sýki, er bóluefnið á að
vinna á móti, og er því síöan dælt
inn í líkamsvefi annarra, sem eru
rneð veikina á byrjunarstigi, eða
áður en sýking hefir orðið. Þegar
bóluefnið kemur í blóðið, bregzt
líkaminn hart við til varnar og fer
nú að framleiða efni, er valda megi
niðurlögum óvinarins eða gera
hann óvirkan. Varnarefni þessi
halda oft krafti sínum svo mán-
uðum skiptir.
Hið nýja bóluefni gegn inflúensu