Valsblaðið - 01.05.2004, Qupperneq 16

Um jafnréttismái í íþróttum
Sigríður telur að kjör hennar sem íþrótta-
maður ársins hafi verið mjög hvetjandi
fyrir hana sjálfa til að standa sig enn bet-
ur og einnig hafi titillinn verið ákveðin
skilaboð til kvenna að leggja stund á af-
reksíþrótlir og síðast en ekki síst hafi
kjörið aukið áhuga steipna á handbolta
hér á landi. „Mér hefur fundist uppskera
kvenna verið heldur rýr í kjöri íþrótta-
manns ársins alla tíð og stundum hefur
engin kona verið í hópi 10 efstu. Mér
hefur fundist afrekskonur í íþróttum ekki
fá nægjanlega athygli og kjör íþrótta-
manns ársins endurspeglar það að mínu
mati,“ segir Sigríður ákveðin. Guðríður
segist ekki alveg vera sammála þessu þar
sem konur hafi einfaldlega ekki náð eins
góðum árangri á heimsmælikvarða og
karlar og sjaldnast komið til greina sem
fþróttamenn ársins, en þó hefðu þær
stundum getað verið fleiri á listanum og
ofar, en þó tæplega oft sem íþróttamenn
ársins.
Guðríður í fótbolta og handbolta
Guðríður er elsta dóttir þeina Sigríðar
og Guðjóns, fædd árið 1961. Hún byrj-
aði komung í vöggu að dvelja löngum
stundum í Valsheimilinu og fór fljótlega
að fylgjast með handbolta. „Ég byrjaði
að æfa ung fimleika og að æfa handbolta
með Val 9 ára gömul en þá voru engir
sérstakir yngri flokkar, ég spilaði með
miklu eldri stelpum. Síðan fór ég að æfa
með ÍR þegar fjölskyldan flutti hingað í
Breiðholtið en ég fann mig aldrei þar,
þannig að leið mín lá 12 ára til Fram
með ýmsum stelpum sem ég þekkti og
þar var ég allan minn feril í handbolta.
Einnig æfði ég fótbolta með Breiðablik
og á tímabili lék ég bæði í landsliðinu í
handbolta og fótbolta, lék handbolta á
veturna og fótbolta á sumrin. Ég lék
fyrstu 7 landsleiki Islands í fótbolta en
síðan einbeitti ég mér að handbolta og
lék fjölmarga landsleiki og hætti ekki að
leika handbolta með Fram fyrr en 1999.
Ég efast um að nokkur hafi unnið fleiri
titla í handbolta en við stelpumar í Fram,
vorum ákaflega sterkar árum saman,
samheldur hópur sem vann til ótal verð-
launa. Þegar ég byrjaði í meistaraflokki
Fram 1975, 14 ára undir stjórn pabba þá
lék ég á móti ýmsum vinkonum mömmu
með gullaldarliði Vals og viðureignir
þessara félaga voru alltaf skemmtilegar
og spennandi en með tímanum náðum
við í Fram smám saman yfirhöndinni.
Við urðum fyrst íslandsmeistarar 1975
og unnum síðan titilinn 5 ár í röð og svo
7 ár í röð,“ segir Guðríður með stolti og
segist samtals hafa orðið Islandsmeistari
12 sinnurn með Fram og bikarmeistari
12 sinnum.
Dygjgur stuðningur foreldra við
íþrottaiðkun systranna
Systumar Guðríður, Díana og Hafdís
segja allar að foreldrar þeirra hafi hvatt
Guðríður í marki í landsleik í knatt-
spyrnu.
þær til dáða í íþróttum og stutt dyggilega
við bakið á þeim alla tíð og hafi sá
stuðningur verið ómetanlegt veganesti.
Einnig segja þær að fimleikar og dans
hafi verið mikilvægur undirbúningur fyr-
ir handboltann, góð alhliða þjálfun. Þær
segja að foreldrar þeirra hafi verið mjög
duglegir að mæta á leiki hjá þeim alla tíð
og í dag er Sigríður ein af dyggustu
stuðningsmönnum Vals, mætir á alla
leiki sem hún hefur tök á og hvetur
stelpunar til dáða, bæði Díönu sem leik-
ur með liðinu og Guðríði sem þjálfar lið-
ið, og auðvitað liðið sem heild.
Foreldrar Sigríöar sáu liana einu
sinni í handbolta
Sigríður segist ekki hafa fengið slíkan
stuðning frá foreldmm sínum, þeir hafi
lítið sem ekkert skipt sér af íþróttaiðkun
hennar og hana minnir að foreldrar
hennar hafi séð einn leik í handbolta sem
hún lék, tímamir séu svo sannarlega
breyttir í dag. I þá daga hafi foreldrar
ekki verið að eyða tíma í að horfa á
krakka leika sér í íþróttum. „Mér frnnst
æðislega gaman að koma á Valsleiki
núna og fylgjast með dætmm mínum, ég
reyni að missa ekki úr leik,“ segir dyggi
stuðningsmaðurinn Sigríður.
Hafdís í handbolta hjá Fram
Hafdís miðsystirin, fædd 1968 byrjaði
einnig í fimleikum og dansi en lék með
Val í efstu deild undir stjórn Guðríðar
Hafdís Guðjónsdóttir í Evrópuleik við Polisenfrá Svíþjóð 1991 í Gautaborg.
16
Valsblaðið 2004