Valsblaðið - 01.05.2004, Blaðsíða 63

Eitir Þorstein Haraldsson
heiður um sína daga. Hann var m. a.
heiðursfélagi í Val og heiðursborgari á
Akranesi auk þess að vera heiðursriddari
af hinum og þessum heiðursmerkjum.4
Valur var hans félag. Hann predikaði síð-
ast í Akraneskirkju á hvítasunnudag
1960. Þegar hann dó 93 ára að aldri, 9.
mars 1961, urðu margir til að minnast
hans. I eftirmælum hlaut hann m. a. þess-
ar einkunnir: Hann var öðruvísi en annað
fólk - Börn þyrptust að sr. Friðrik - Hann
var öðrum fyrst, síðan sjálfum sér - Hann
hafði sérstakar skoðanir og sá oft hlutina
öðrum augum en samferðamennirnir -
Hann var góður hjúkrunarmaður - Hann
var snillingur í fjánnálum - Hann átti
aldrei neina peninga - Hann var allra
manna bestur í latínu - Hann var skrítinn
- Hann kunni Hóras utanbókar - Hann
kunni Manfred, Byrons, utanbókar -
Hann kunni Biblíuna afturábak og áfram
- Hann drakk mikið kaffi - Hann reykti
marga vindla - Hann var fádæma nægju-
samur og neyslugrannur. - Hann hafði
sjónminni - Hann hafði ótrúlegt minni,
bæði á fólk, atburði og dagsetningar -
Hann var mannþekkjari - Hann sýndi rík-
an skilning öllum ungum mönnum er til
hans leituðu, hver sem skoðun þeirra var
og afstaða til Guðs og lífsins - Hann var
jafnan hress í bragði og vingjamlegur -
Hann var fullur af fjöri, lífsþrótti og
starfsgleði - Hann var í essinu sínu á
kvöldin, þá vildi hann fá heimsóknir og
hann vann oft fram eftir nóttu - Hann var
skapheitur og baráttumaður að eðlisfari -
Hann var afburða tungumálamaður, eink-
um frægur fyrir latínukunnáttu sína, en
kunni fleiri rómönsk mál og ruglaði þeim
aldrei saman - Hann kunni að tala svo
hlustað var - Hann mundi vel eftir öllum
merkisdögum og hátíðum og gerði þá
jafnan eitthvað til tilbreytingar - Hann var
ótrúlega fjölfróður - Hann var manna
skemmtilegastur - Hann var ekki „brand-
aramaður" en hafði skopskyn í góðu lagi
og sá vel broslegu hliðamar á mönnum
og málefnum og gat rætt um spaugileg
efni eins eðlilega og óhikað eins og alvar-
leg efni, þegar svo bar undir - Hann var
algerlega laus við allt sem kallað er helg-
islepja - Þegar um alvömmál lífsins var
að ræða, var orðræðan alvarleg og fífl-
skaparmál ekki í frammi höfð, né leyfð -
Hann var gjafmildur mjög og hjálpfús, en
hafði af litlu að taka allt sitt líf.
Hann var lífíð og sálin í þeim félögum
sem hann kom á legg.
Ef það vantaði sálm, þá orti hann
sálm.
Ef það vantaði organista, þá settist
hann við orgelið.
Ef það vantaði skemmtiefni eða sögur,
þá settist hann niður og samdi.
Einkunnarorð sín sótti hann í Jesaja,
12. kafla 3. vers:
Þér munuð með fögnuði vatni ausa úr
lindum hjálpræðisins.
Höfundur, Þorsteinn Haraldsson,
kynntist sr. Friðrik og trú hans, eftir dauða
hans. Fyrst í Vatnaskógi og síðar í Frið-
rikskapellu við Hlíðarenda, en þangað
venja allir góðir Valsmenn komur sínar.
Neðanmálsgreinar:
1 Að Hálsi er minnismerki um sr. Frið-
rik við þjóðveginn rétt áður en komið
er til Dalvíkur.
2 Vakið, standið stöðugir í trúnni, verið
karlmannlegir, verið styrkir. Allt hjá
yður sé í kœrleika gert.
1. Korintubréf 16, 13.
3 Úr erindinu FAIR PLAYsemflutt var
við vígslu fyrsta vallar Vals (KFUM)
6. ágúst 1911.
4 Davíð Oddson tók ekki þátt í vali á
manni aldarinnar. D. O. lét þess þó
getið að íþessu sambandi kœmi sér
fyrst í hug sr. Friðrik.
Þórir Jónsson, FH-ingur og Valsmaður,
er fallinn frá langt um aldur fram eftir
hörmulegt slys.
Þórir steig sín fyrstu spor á knatt-
spyrnuvellinum að Hlíðarenda 12 ára
gamall. Hann varð þar hluti af af sterkum
hópi Valsmanna, sem undir stjóm Ró-
berts Jónssonar bám ægishjálm yfir jafn-
aldra sína í knattspyrnu á þeim tíma. Ur
þessum hópi komu einstaklingar sem
báru merki Vals hátt síðar s.s. landsliðs-
mennimir Hörður Hilmarsson, Ingi
Bjöm Albertsson o.fl.
Þórir vakti strax athygli fyrir afburða
knattleikni og var kominn í m.fl. lið Vals
aðeins 17 ára garnall og skömmu síðar í
íslenska landsliðið. Er hann yngsti leik-
t
Þórir Jonsson
fæddur 25. mars 1952 - dáinn 19. maí 2094
maður í sögu Vals til að verða þessa
heiðurs aðnjótandi. Þórir lék með Val í
nokkur ár en ákvað síðan að hverfa aftur
á heimaslóðir í Hafnarfirði og helgaði
hann FH krafta sína eftir það.
Þórir hélt samt tengslum við vini sína í
Val með ýmsu móti, enda var hann ntikil
félagsvera og bráðskemmtilegur í hópi.
M.a. var hann virkur félagi í Skallabolta-
félaginu Skallagrími, þar sem gamlir
Valsarar hittust reglulega til að sprella
saman.
Við Þórir náðum ekki að leika saman
knattspyrnu fyrir Val, en ég kynntist hon-
um allvel í gegnum sameiginlegan vin
okkar, Hörð, og skallaboltann. Þar var
Þórir hrókur alls fagnaðar og menn fóru
alltaf heim eftir þær samverustundir með
gleði og hlátur í sinni. Frábærar stundir.
Þórir valdist snemma til trúnaðarstarfa
í knattspymuhreyfmgunni og var þar
mjög virkur og virtur fyrir mikil og góð
störf.
Missir allra sem unnu og störfuðu með
Þóri er mikill, en þó er missir ástvinanna
mestur.
Eg votta bömum, foreldrum og fjöl-
skyldu Þóris samúð allra Valsmanna á
þessari sorgarstund. Megi Guð varðveita
góðan dreng.
Kveðja frá Knattspyrnufélaginu Val
Grímur Sœmundsen, formaður
Knattspyrnufélagsins Vals
Valsblaðið 2004
63