Tímarit um uppeldi og menntamál - 01.01.1891, Qupperneq 85

85
að veita |)á. En að ]>ví lejti sem stjórnin hefur ldtiít
petta mál afskiptalaust og alls ekki farið fram á það,
að pingið veitti fje til að koma fram lnnum fyrstu og
sjálfsðgðustu endurbótum á pví, pá virðist ábyrgðin
engu síður hvíla á henni.
J>að mætti við pví búast, að stjórnin ljeti sjer frem-
ur en almenningur skiljast, að menntunar-framfarir pjóðar-
innar verða að standa á grundvelli vísindanna, eigi síður
en aðrar framfarir, og að hún yrði pví ððrum fremur
frumkvöðull pess, að menntamálið kæmist í hið rjetta
horf.
f>örfin á kennaraskóla, eða kennaramenntun, hvern-
ig sem henni yrði fyrir komið, verður æ ríkari eptir
pví sem lengnr líður. Til skamms tíma veitti piugið
ekki fje til alpýðumenntunar, og pó að veitingar til
peirra liluta hafi verið af skornum skammti síðari áriu,
pá hafa pær verið svo miklar, að full ástæða var til, að
heimta tryggingu f}'rir pví, að fjeð kæmi að tilætluðum
notum með pví að tryggja sjer hæfilega menntaða
kennara.
Síðastliðið ár hafa nær hundrað kennarar fengizt
við alpýðukennslu, sem að einhverju leyti hafa verið
launaðir úr landssjóði. Um 2000 börn hafa notið til-
sagnar hjá peim um lengri eða skemmri tíma. Og öll
pessi kennsla fer fram eptirlitslaust af hálfu hins op-
inbera.
Getur nú ping og stjórn vel forsvarað að veita fje
á pennan hátt, pó ekki sje mn mikla upphæð að ræða?
Og er pað hyggilegt að leggja andlega menntun svo
margra barna í höndur svo margra manna, sem engin
trygging er fyrir, að sjeu á nokkurn hátt fallnir til
kennslustarfa, eða til pess að leiðbeina unglingum og
ala pá upp, eins og kennendur eiga að gjöra?
Mjer dettur ekki í hug að neita pví, að margir