Uppeldi og menntun - 01.01.2008, Blaðsíða 61

61
JÓNA GUÐBJÖRG TORFADÓTTIR, hAFDÍS INGvARSDÓTTIR
mara. Eftir langa umhugsun komst ég að þeirri niðurstöðu að ég yrði að bregðast við.
Rök mín voru þau að ég þyrfti að bregðast við, m.a.s. væri það æskilegt samkvæmt t.d.
eineltisáætlun olweus (2005) sem ég kynntist aðeins í kennslufræðinni.
Það varð úr að ég talaði einslega við nemandann sem átti hlut að máli, og bað hann
um að fjarlæga óhróðurinn af Netinu. Ég bætti því við að auðvitað réði ég engu um
það, en mér þætti þetta ekki eiga erindi á Netið heldur væri því miklu fremur beint
til mín eða skólastjórnenda ef svo bæri undir. „Ekkert mál“ var svarið sem ég fékk og
skömmin var horfin af skjánum um kvöldið.
Eftir þetta óvænta atvik mannaði ég mig upp í að sýna bandamanni mínum vefsíðu
bekkjarins og var hann jafn uppörvandi og hvetjandi sem endranær:
Bandamaður minn benti mér á að þarna hefði farið eitthvað af stað sem mér
hafði ekki tekist að snúa mér í vil. Þá benti hann mér enn og aftur á að ég væri
nýliði og að nýir kennarar lentu ávallt í einhverju. Það kom mér á óvart, en rök-
rétt þegar ég hugsa um það. Ég hefði heldur haldið að ég væri búin að vera svo
stutt í starfi að slíkar uppákomur væru ótímabærar. Þá nefndi hann dæmi af
fyrstu árum kennara við skólann og einnig glímu reyndra kennara við erfiða
bekki. Sömuleiðis að námsefnið væri afar erfitt og að sjálfum hefði honum ekki
tekist að vekja áhuga sinna nemenda á því (dagbók, 25. apríl).
Mér finnst gaman að segja frá því að tæpu ári eftir þetta „óvænta atvik“ hafði ég að-
eins meira af þessum sama nemanda að segja. Á svonefndum þemadögum skólans
voru ýmiss konar örnámskeið í boði. Ég ákvað að freista þess að bjóða upp á námskeið
í skapandi skrifum. Þar sem úrval námskeiðanna var mikið og fjölbreytilegt kom mér
það ekki á óvart þó að mitt ágæta framlag yrði dálítið útundan en þó skráðu sig einir
sjö nemendur, svo að ég fékk að spreyta mig. Á meðal þátttakenda var minn ágæti, og
sumpart óforskammaði, fyrrum nemandi og gat ég ekki betur fundið en að það færi
vel á með okkur.
Hér á eftir verða raktir þeir meginþræðir eða þemu sem greina má í frásögninni.
Meginþræðir
Óvænt atvik
Þau atvik sem áttu sér stað á þessum fyrsta vetri mínum í kennslu voru hvorki stór-
vægileg né mjög merkileg í sjálfu sér. Atvikin voru hins vegar óvænt fyrir mér, vegna
þeirrar merkingar sem ég lagði í þau (Tripp, 1993). víst átti ég margar „góðar stundir“
í kennslu (Brookfield, 1995) og fór oft vel á með mér og nemendum mínum, a.m.k.
yfirgaf ég skólastofuna uppfull af ánægju og gleði eftir samstarfið. „Góðum stundum“
fækkaði hins vegar eftir því sem á leið veturinn og óánægjuraddir nemenda urðu
háværari. vissulega var þar aðdragandi sem ég kom ekki strax auga á og kunni jafn-
vel ekki að bregðast við. Mig skorti þá innsýn sem afar hæfur kennari (Berliner, 1992)
hefur öðlast af reynslu sinni til þess að snúa við þróun mála, sér í vil. Ég leitaðist við
að þræða það einstigi í kennslu að byggja upp góð samskipti við nemendurna sam-
fara því að halda uppi góðum aga. Það reyndist mér ofviða. Mér sýnist ég hafa farið
öfganna á milli, verið ýmist eftirlátur eða skipandi kennari, og jafnvel hvort tveggja í