Morgunn - 01.06.1922, Blaðsíða 51

MORÖUlíN
45
Frúin getur ekki náð nafninu, en að lokum kallar
txún : »Mamma — Matta!*
»Mömmu líður ekki vel; henni er órótt, og hún er
áhyggjufull. Húu er mjög þreytt í fætiuum.
»Við eitthvað verður ekilið. Hús — en það gengur
alt vel, og engin þörf á að vera að kvíða því.
»Einhver er, sem heitir Percy. Hann er ekki hinu-
megin; hann er lifandi. Hún sendir honum kveðju. Hún
sendir líka Matildu kveðju sína. Nýlega hefir orðið breyt-
ing á högum hennar. Hún óskar, að mikil ánægja megi
falla henni í skaut.
Hún segir, að þér hafið fengið mynd af henni sjálfri,
eftir að hún fór yfir um, og hún er mjög ánægð með
staðinn, sem myndin er á, en hún heldur, að myndin sé
fremur of snoturleg en hittc.
Nú segir Mrs. B., að hún sjái ekki verurnar jafn-
greinilega og áður, með þvi að krafturinn só að réna.
Jafnframt segir hún, að hún hati í fyrstu séð mikinn
mannfjölda með okkur, en að bráðlega hafi allir virzt
eins og víkja fyrir konunum tveimur, til þess að þær
gætu lokið eriudum sínum.
Tilrauninni lauk kl. 7, réttri klukkustund eftir að
hún hafði byrjað.
Ekki virðist mér geta leikið neinn vafi á því, að
þessar tvæi’ kvenverur, sem frú Brittain sagði mér frá,
hafi verið fyrri konan min og móðir hennar.
Lýsingin á gömlu konunni er merkilega rétt í öllum
atriðum. Aðeins veit eg ekki um brjóatnálina né kjól-
ana, né hvort hún hefir verið neitt frábitin svörtum fata-
lit. Það getur alt verið rétt, en um það get eg ekki bor-
ið. Hún hét Karen. Frú Brittain komst ekki nær því
en »Katrín«. Lýsingin á fyrri konunni minni er líka
rétt, það sem hún nær. Hún skifti hárinu úti í vangan-
um, um það leyti sem við giftumst. Hún fór með mér