Morgunn - 01.06.1922, Qupperneq 95

MORGUNN
89
'l
vorum á Bakka; eg þóttist einu sinni ætia í langferð, en
fann bara upp á því til þess að fá ástæðu til að geta
kyst ykkur stúlkurnar?* Því játaði Lína. Fleira var
hann að spauga við hana, og lá auðsjáanlega vel á hon-
um. Mér þykir hárið á manninum líta eitthvað einkenni-
lega út, svo að eg segi lágt við stúlkuna: hefir maðurinn
borið svona í hárið á sér; mér sýnist það altsaman klest?
Þá svarar hún: það er ekkert svoleiðis, það er bara alt
rennandi, og lekur úr því. Nú stendur gesturinn upp og
segir: Eg ætla að biðja þig, Lína, að koma með mér út
í kirkjugarð; þau fara út, en eg geng að glugganum og
horfi á eftir þeim. Maðurinn gengur þá beint að leiði
Ola sáluga bróður míns og barna hans, legst fram á grind-
urnar og heldur höndum fyrir andlitinu; þarna stendur
hann nokkra stund, fer síðan frá leiðinu og hverfur. Þá
vaknaði eg.
Þegar er eg vaknaði, sagði eg drauminn, og lýsti
manninum fyrir Línu, en liún gat ekki kannast við hann
þá strax, en segir það hljóti að vera einhver, sera drukn-
að hafi, og hún hafi þekt. En sama kvöldið fréttist hing-
að, að Magnús Franklín kaupm. á Akureyri hefði kvöldið
áður róið einn á bát fram á »Pollinn«, og væri ekki fram
kominn enn, en bát hans hefði rekið í land. Segir þá
Lína, SÚ sem áður er nefnd: »Þetta er maðurinn i draumn-
um«, og heíir svo upp lýsinguna, sem eg sagði af honum:
nokkuð hár raaður, svarthærður, stóreygður, fölur o. s frv.
— »Þetta stendur alt heima, og við vorum skyld, eins og
hann sagði i draumnum*. — Magnús heitinn var kunn-
ugur Ola sál. bróður mínum og mjög kært til hans og
fjölskyldu hans. Eg hafði aldrei, mér vitanlega, séð M.
heitinn.
8. Fólkiö sunnan úr dalnum.
Þann 18. eða 19. júní 1915 dreymdi raig, að eg sæi
gangandi fólk koma hér mnnan að og stefna hingað heim