Morgunn - 01.06.1932, Side 34

28
M 0 RG U N N
ur í Danmörku, sem fyrir skömmu er látinn, að sér að
skrifa um hann eftirmæli í mánaðarrit eitt danskt, sem er
gefið út til þess að auka samúðarhug á milli íslenzku kirkj-
unnar og hinnar dönsku; að þetta kirkjulega rit nái til-
gangi sínum að auka samúð á milli kirknanna tel eg mjög
óvíst, það er ritað í dönskum heimatrúboðsanda, sem er
til allrar hamingju svo fjarlægur þorra íslenzkra presta,
að eg minnist þess ekki að hafa séð hana hjá nokkrum ís-
lenzkum presti og get eg ekki sagt, að eg hafi saknað þess.
I áðurnefndum minningarorðum segir þessi dansk-ís-
lenzki prestur, að séra Haraldur hafi verið „magtstjaalet
af Spiritismens Blændværk", nfl., að sjónhverfingar spír-
isismans hafi rænt hann þrótti. Skyldi vera hægt að kom-
ast öllu fjær sannleikanum ? Hvað virðist yður, sem sótt-
uð til hans kirkju? Hvað sem annars má um spíritismann
segja, hvort hann er sjónhverfing ein eða ekki, þá hygg
eg, að það sé leit á því, sem hægt er að segja ómaklegra
um Harald Níelsson látinn en það, að hann hafi verið
þróttlítill! Nákvæmlega eins mundi sægur danskra presta
hafa skrifað um þennan þróttmesta kennimann íslenzkrar
kirkju og sumir jafnvel enn fráleitar. Eg minnist á þetta
til þess að sýna yður þann anda, sem enn í dag mótar af-
stöðu fjölda danskra kirkjumanna til sálarrannsóknanna.
Afstöðu ensku kirkjunnar til sálarrannsóknanna lýsti
forseti þessa félags vel í erindi sínu á septemberfundin-
um,* út af ummælum Lundúnabiskups, en á þeim sást það
glöggt, hvernig hin nýja þekking er farin að smjúga inn
í jafn virðulega og íhaldssama stofnun og biskupakirkjan
enska er, og prestar hennar eru farnir að boða staðreynd-
ir spíritismans, án þess þó að þeir geri sér grein fyrir
því, hvaðan þeir fá vitneskju um það, sem þeir segja fólk-
inu frá. í Þýzkalandi kynntist eg einu sinni gömlum og
mjög virðulegum guðfræðing frá Oxford og af honum hef
eg sömu söguna að segja. Við töluðum saman um eilífð-
* Erindið er prentað i siðasta hefti »Morguns«.