Morgunn - 01.06.1932, Qupperneq 85

M O R G U N N
79
raddir hjá miðli, að láta ekki á yður fá þótt yður fljúgi
í hug að um svik sé að ræða, ef yður finnst röddin mjög
lík rödd miðilsins, heldur meta það sem þér heyrið eft-
ir sannanagildi þess og spilla ekki sambandinu með of
mikilli efagirni. Alla nánari gagnrýni má svo fram-
kvæma á eftir.
En það er svo um beinu raddirnar, að þær eru sú teg-
und hinna hugrænu (mental) fyrirbrigða, sem ábyggi-
legastar eru taldar til þess að flytja sannanir, því þar
kemur hugur miðilsins, þekking eða vitneskja sízt til
greina, og jafnvel alls ekki, því að hinir framliðnu tala
þá beint í gegnum talfærin, sem mótuð hafa verið utan
við miðilinn.
Við flest önnur fyrirbrigði álíta menn jafnan að
hugur miðilsins komi talsvert til greina, og því sé hætta
á, að skilaboð aflagist frekar, þegar miðillinn er í sam-
bandsástandi og orðin koma af vörum hans sjálfs. Raun-
ar segja hinir framliðnu höfundi þessarar bókar, að það
þurfi ekkert að aflagast þó miðll sé í sambandsástandi
ieða trance. Þeir segja, að þegar þannig sé ástatt, þá
fari sál hans úr líkamanum á meðan, og sé fyrir utan
hann. Þá geta þeir, sem vilja tala, verkað á barka hans,
raddbönd og tungu. ,,Við förum ekki inn í miðilinn“,
segja þeir, „heldur stöndum fyrir aftan hann. Við get-
um komist í svoleiðis ástand, eða slíkt samræmi við
miðilinn, að þegar við hreyfum talfæri okkar, þá hreyfast
talfæri miðilsins á sama hátt. Það er tengiliður á milli okk-
ar sem verkar svipað og tvær samstilltar tónkvíslar, að
þegar slegið er á aðra, fer hin líka á hreyfingu og framleið-
ir sama tón. Það eru engin líkindi til þess, að skilaboð verði
fyrir nokkrum áhrifum af huga miðilsins, því að hugur
hans kemur alls ekki til greina í þessu sambandi. Við
verkum ekkert á huga hans, heldur að eins beinlínis á
talfæri miðilsins. Alt, sem fram kemur, er alveg eins
og það kemur úr huga þess er stjórnar miðlinum“.
Svo eg víki aftur að beiriu röddunum, og hvernig