Morgunn - 01.06.1932, Qupperneq 112

106
M O R G U N N
kostur, að hann geti sjálfur stjórnað miðli. Sorg og sökn-
uður hans nánustu og hans eiginn söknuður valda enn svo
mikilli truflun. Það er sem tár foreldra hans og systkyna
brenni á hans eigin vöngum og hann sjálfur ekki búinn að
jafna sig á því að skilja við ástvini sína að sýnilegum,
heyranlegum og áþreifanlegum návistum. Hann talar um
kvæði, völundarsmíð, norrænan hátt, kristilega innviði. Skilj-
ið þið það? Hann vill í þetta sinn ekki segja meira út
yfir það, segist þurfa að fylgja föður sínum eftir og kyssa
tár af hvörmum móður sinnar, Iangar að mega reyna síðar.
Guðs friði!
Svo sem ég drap á, var eg fjarvistum, þegar þetta
kom á miðils-pappírinn. Það sem hér er sagt um norræn-
an hátt og völundarsmíð, gæti verið úr hugarfylgsnum mið-
ilsins. Hann gat gert sér í hugarlund, að eg kvæði eftir
son minn undir norrænum hætti og hann gat getið sér til,
að kvæðið mætti kalla völundarsmíð. En orðin: Kristilegir
innviöir þóttu mér mikilsverð. Eg hafði aLdrei átt tal við
miðilinn að undanförnu, svo að hann var ókunnur sumu
eða réttara sagt öllu orðalagi mínu hversdagslega t. d. i
heimahúsum. En þetta orðalag hafði eg haft á heimili
mínu stundum við syni mína, þegar ég ræddi um bækur
eða ritsmíðar. Þá sagði eg oft: Þetta eru góðir eða þá lé-
legir innviðir. Ekki man eg eftir því að eg talaði nokkurn
tíma um kristilega innviði við nokkurn mann.
Miðlinum þótti þetta svo ruglkent, að hann ætlaði ekki
að þora að sýna mér það og fór til gáfaðrar vinkonu okkar
beggja til að bera það undir hana. Hann sór sig um að
hafa nokkru sinni heyrt þetta orðalag. Hann er vandaður
maður og í meðallagi greindur. En það ætla eg, að hann
hafi ekki getað búið til þenna orðaleik, skort hugkvæmni
til þess. Þó að mér þætti þetta um kristilegu innviðina,
völundarsmíð og norrænan hátt, stappa nærri því, að vera
sönnun þess, að sonur minn stæði þarna að baki, vildi eg
fá meira innlegg frá hans hendi, ef hamingjan leyfði. Eg
bað því miðilinn að vera á verði, ef hann fengi kvaðningu.