Morgunn - 01.12.1948, Síða 27

MORGUNN
173
a þessa leið: „Bók þessi olli straumhvörfum í hugsanalífi
mínu og varð upphaf þeirrar stefnu hjá mér, sem ég fylgi
Gnn í dag. . .. Hún varð upphaf þess, að ég öðlaðist aft-
Ur trúna á æðra veruleik, fékk aftur Guð og ódauðleik-
ann, aðalkjarnann í því, sem ég hafði misst.“ Og um þau
Verðmæti, sem hann kveðst hafa öðlazt, eftir að hann
&erðist spíritisti, farast honum orð á þessa leið: ,,Ég hef
Þá fyrst og fremst öðlazt traust á tilverunni eða Guði,
Þvi valdi, sem er í allri tilverunni og ræður henni ...
fraustið er grunntónninn í svari sálar minnar við tilver-
Unni sem heild .. . Ég trúi því, að maður geti komizt í
^sðra og nánara samband við alvaldið, Guð, á augnablik-
úm hrifningar og hugljómunar og í bæninni. Þar að auki
er ég sannfærður um möguleika sambands við framliðna
n^enn og að annað lif er stöðug þroskabraut, þar sem
eru að vísu margar vistarverur, en ekkert rúm fyrir ei-
^íft helvíti . .. En þótt ég hafi þannig komizt að vissum
skoðunum, tel ég mig ekki kominn á neinn leiðarenda and-
^Gga. Fyrir framan mig sé ég æ bjartari braut stöðugs
frroska og fullkomnunar. Það er enginn aðsetursstaður,
sem ég hef komizt á, heldur aðeins áfangastaður, þaðan
sem ég þrái stöðugt víðara sjónarsvið, allt upp til al-
Valdsins, sem er í öllu og yfir öllu, — því að ég trúi því,
að mannssálin hafi ótæmandi möguleika til vaxtar og víkk-
Mér finnst ég vera barn og standa við dyr leyndar-
áómanna, en nú eru þær ekki læstar lengur. Og þar fyrir
lnnan ríkir hinn eilífi kærleikur, hinn eilífi friður og hin
eilífa gleði.
Ég þrái land hins eilífa kærleika, friðar og fullkomn-
Unar eins og hestur á stroki, sem stefnir hiklaust dag og
n°tt yfir heiðar og öræfi. 1 huga hans er aðeins ein mynd,
atthagamir, og hann gefur sér varla tóm til að grípa nið-
Ur- Vilji einhver höndla hann, tekur hann til hlaups í
stórum boga, og fyrir hugskotssjónum hans ljómar ennþá
greinilegar takmarkið, er hann keppir að. —