Barnablaðið - 01.12.1989, Blaðsíða 15

BARNABLADID 15
Miskunnsami Samverjinn
(Lúkas 10:25-26) J
Einu sinni kom maður nokkur til
Jesú og spurði:
— Meistari, hvað þarf maður
að gera til að eignast eilíft líf?
Jesús svaraði manninum og
sagði: Þú skalt elska Drottin Guð
þinn af öllu hjarta þínu, allri sálu
þinni, öllum mætti þínum og af öll-
um huga þínum og meðbróður
þinn eins og sjálfan þig.
— En hver er þá meðbróðir
minn, spurði maðurinn.
Jesús svaraði því með því að
segja sögu:
— Maður var á leið frá Jerúsa-
lem til Jeríkó og lenti í höndum
ræningja. Þeir rændu fötum hans
og peningum og börðu hann. Síð-
an skildu þeir hann eftir hálfdauð-
an við vegarbrúnina.
Af tilviljun fór prestur þarna um.
Þegar hann sá manninn leit hann
undan og hélt áfram. Skömmu
síðar kom musterisþjónn þar að,
en er hann sá hinn slasaða þá flýtti
hann sér framhjá.
En svo kom þar að lítilsmetinn
útlendingur, Samverji. Hann sá
manninn og kenndi í brjósti um
hann. Og hann gekk til hans,
hreinsaði sárin og batt um þau. Að
því loknu setti hann særða mann-
inn upp á asnann sinn og studdi
hann að næsta gistihúsi þar sem
hann veitti honum aðhlynningu
um nóttina. Morguninn eftir rétti
hann gestgjafanum ríflega upp-
hæð og bað hann að annast
manninn. „Ef reikningurinn fer
fram úr þessari upphæð“, sagði
hann, „þá borga ég mismuninn
næst þegar ég kem“.
Hver finnst þér nú hafa verið
sannur meðbróðir mannsins sem
lenti í höndum ræningjanna?
draslið í herberginu eiga sig í
nokkra daga. Þegar draslið væri
orðið svo mikið að strákurinn
kæmist ekki út átti hún að tala aft-
urvið hana. Nokkrum dögum síð-
ar var draslið orðið svo mikið að
strákurinn komst hvergi. Það sá
ekki einu sinni í rúmið hans fyrir
drasli. Hann var orðinn mjög
svangur. Allt í einu var bankað á
gluggann hjá honum. Hann ruddi
sér leið að glugganum. Mamma
hans stóð fyrir utan. Hún var með
garðhrífuna í höndunum og sneri
henni upp í loftið. Á hverjum tindi
var matur. Það var kjötbolla á ein-
um, kartafla á öðrum, brauðsneið
á hinum og svo lengi má telja.
Strákurinn opnaði gluggann og
tíndi matinn af hrífunni. Síðan hélt
hann áfram að leika sér í dótinu.
Svona liðu dagarnir þangað til
hann heyrði skrúðgöngu fara
framhjá. Það var Sigga Vigga og
öll börnin í bænum. Sigga Vigga
kallaði á hann að koma en hann
komst ekki út. Hann var fastur.
Þetta varð til þess að hann flýtti
sér að taka til. Eftir þetta gætti
hann þess vel að taka til hjá sér.
í bókinni eru margar aðrar sög-
ur um börn sem Sigga Vigga
hjálpaði. Bókin fæst í öllum bóka-
búðum og á flestum bókasöfnum.
Góða skemmtun,
Lambi.