Barnablaðið - 01.12.1989, Qupperneq 49

Lambi skrifar
Jólagjöf handa afa
Kæru lesendur,
Nú nálgast jólin að.
Ég hef verið að leita að
jólagjöfum handa fjöl-
skyldu minni og vinum.
Fyrir nokkrum dögum
fór ég í bæinn. Þar var
margt fólk. Allir voru að
flýta sér. Sumir voru
búnir að versla heilmikið.
Aðrir höfðu greinilega ekki ennþá fundið neitt,
sem þá langaði að kaupa.
Ég ákvað að byrja á því að leita að gjöf handa
afa mínum. Afi minn er einn stærsti hrúturinn í
sveitinni. Hvað skyldi hann langa til að fá í jól-
gjöf, hugsaði ég með mér. Ég gekk um bæinn og
skoðaði í búðargluggana.
Gluggi einnar verslunarinnar var mjög falleg-
ur og jólalegur. Ég stóð lengi fyrir framan hann
og horfði á allar fallegu jólaskreytingarnar. Ég
ákvað að fara inn í búðina. þar fékkst margt
fallegt. — Það hlýtur að vera eitthvað til sem afa
langar í — hugsaði ég. Ég gekk til afgreiðslukon-
unnar og sagði henni að ég væri að leita að
jólagjöf handa gömlum hrút. Afgreiðslukonan
var mjög undrandi á svipinn.
— HRÚT! Hrópaði hún upp yfir sig.
— Já það er afi minn, sagði ég til útskýringar.
Afgreiðslukonan var svo undrandi að hún
gleymdi að sýna mér hvað væri til í búðinni.
— HRÚTUR! sagði hún aftur. Fá hrútar jóla-
gjafir?
— Afi minn er nú ekkert venjulegur hrútur,
sagði ég móðgaður. Hann er stærsti hrúturinn í
sveitinni!
Afgreiðslukonan var nú aðeins farin að jafna
sig. — Jólagjöf handa gömlum hrút, sagði hún
hugsandi og leit í kringum sig.
— Heldur þú að hann vilji rakspíra ? Eða
rakvél?
— Nei, svaraði ég hugsandi. Afi rakar sig
aldrei.
Afgreiðslukonan gramsaði í hillunum og sneri
sér að búðarborðinu með stóran stafla af vörum.
— Hér getur þú öruglega fundið eitthvað sem
afa þínum líkar. í staflanum voru bindi, skyrt-
uhnappar, vasaklútar af ýmsum gerðum, hattar
BARNABLAÐIÐ 49
og húfur, skyrtur, nærföt, seðlaveski, vasatölvur
og margt fleira.
Ég skoðaði hvern hlut og reyndi að ímynda
mér afa minn með vasatölvu, seðlaveski eða
með hatt. — Nei, ég held að afa langi ekkert í
þetta. Áttu ekki til gott hey, eða laufblöð, spurði
ég í einfeldni minni. Það langar hann sennilega
mest í.
Afgreiðslukonan hristi höfuðið. — Við eigum
ekkert hey. Þú verður að fara í einhverja aðra
verslun.
Ég fór í allar búðirnar í bænum, en engin búð
hafði hey til sölu.
Vandræði mín voru mikil. Ég átti líka eftir að
finna gjafir handa öllum hinum í fjölskyldunni.
Meðan ég gekk um götur bæjarins, fékk ég
góða hugmynd. Ég ætti að fara upp í sveit og
athuga hvort einhver bóndinn gæti ekki selt mér
hey.
í gær fór ég svo upp í sveit og keypti heilmikið
hey af góðhjörtuðum bónda. Nú er ég að reyna
að pakka því inn í gjafapappír.
Þið eruð eflaust líka að velta því fyrir ykkur
hvað þið getið gefið foreldrum ykkar í jólagjöf.
Þeim finnst sennilega skemmtilegast að fá eitt-
hvað sem þið hafið sjálf búið til. Nú má ég ekki
vera að þessu spjalli lengur.
Verið þið sæl og gleðileg jól,
ykkar vinur
Lambi