Barnablaðið - 01.12.1989, Síða 19

BARNABLAÐIÐ 19
Nú var spurningin, hver hafði
verið verkfæri Guðs og sent
okkur kassann? Það var ekkert
nafn í honum sem gæti vísað til
þess. Nokkrum árum seinna sá
mamma bréf með rithönd sem
hún þekkti aftur. Hún var sú
sama og á kassanum. Mamma
spurði bréfritarann hvort hann
hefði sent okkur jólasending-
una.
„Já, það var ég,“ sagði mað-
urinn, „en þakkið mér ekki,
heldur Guði.“ Síðan sagði mað-
urinn frá því að hann hefði lagt
sig á legubekk til að hvíla sig,
einu sinni eftir miðdegisverð-
inn. Þá sá hann sýn. Hann sá
foreldra mína og stóra barna-
hópinn í þeim kringumstæðum
sem við vorum í. Síðan heyrði
hann rödd sem sagði:
„Stattu á fætur og gefðu þeim
það, sem þau þarfnast!"
„Það skal ég gera,“ svaraði
hann.
Síðan stóð hann upp og gekk
langan veg til að komast í versl-
un, keypti vörurnar og sendi
þær til okkar með áætlunarbíln-
um.
Það undursamlegasta var,
að hann hafði ekki hugmynd
um hvernig kringumstæður
okkar voru, því hann bjó tugi
kílómetra frá heimil okkar. Guð
opinberaði þetta fyrir honum.
Þegar mamma spurði hann
hvaða dag og stund hann hefði
fengið þessa opinberun, þá var
það nákvæmlega á sömu stund
og faðir minn og bræður báðu
Guð um hjálp.
Þessi atburður markaði djúp
spor í huga okkar barnanna.
Við höfðum séð Guðs hönd út-
rétta okkur til hjálpar.
Hver jólahátíð minnir okkur á
þessi jól, þegar Guð sendi
blessuðu jólasendinguna.
Sagan hefur áður birst í Jólablaði
Barnablaðsins árið 1955.