Barnablaðið - 01.12.1989, Blaðsíða 26

26 BARNABLAÐIÐ
Lambi skrifar:
Kir kj uskólinn
Kæru lesendur,
Ég er hef nú verið í
skólanum í allt haust og
líkar bara vel. Um dag-
inn kom presturinn í
heimsókn. Hann er stór
og góðlegur maður.
Hann sagði okkur að nú
væri kirkjuskólinn að
byrja og við værum velkominn að koma. Ég
ákvað að fara.
Þegar ég kom í kirkjuskólann var þar fjöldi
barna á öllum aldri. Sum voru bara tveggja ára
önnur voru orðin tólf ára.
Presturinn kom inn og kona sem settist við
píanóið.
Ég hef aldrei verið í kirkjuskóla áður og vissi
ekkert til hvers kirkjuskólar eru. Mér fannst lík-
legt að krakkarnir væru komnir til að leika sér og
hamast og ákvað því að vera með í fjörinu. Ég
hljóp um allan salinn jarmandi. Krakkarnir hlógu
að mér og fannst ég vera mjög skemmtilegur.
En presturinn og konan stóðu grafalvarleg fyrir
framan krakkaskarann.
Presturinn reyndi að segja eitthvað en fæstir
tóku eftir því. Ég lét eins illa og ég gat. Sumir
krakkarnir voru farnir að elta mig og allt var
komið í háaloft. Stólaraðirnar voru allar orðnar
skakkar og börnin sem höfðu komið í sínu fín-
asta pússi, vatnsgreidd og fín voru orðin úfin,
sveitt og rjóð. Ég skemmti mér konunglega en
vissi ekki að ég væri að skemma kirkjuskólann.
Prestinum og konunni fannst hasarinn geng-
inn út í öfgar og ákváðu að reyna að stöðva mig
og krakkaskarann. Þau reyndu að ná mér og
hlupu út um allan salinn. Ég hélt að þetta væri
einhver kirkjuskólaleikur og æstist um allan
helming. Ég hljóp og hljóp. Enginn gat náð mér.
Sumum börnunum fannst þetta sniðugt en öðr-
um börnum var ekki skemmt. Þau vissu hvað
kirkjuskóli er. Allt í einu kom ég auga á litla
stelpu sem sat grafkyrr í sætinu sínu. Hún var
ekki hlægjandi, hún var meira að segja næstum
því grátandi. Ég hægði á mér og stöðvaði við
sætið hennar. Allt datt í dúnalogn í salnum. Allir
hættu að hlaupa. Börnin settust í sætin sín.
Hvað er að, spurði ég. Stelpan leit á mig tárvot-
um augum.
— Þú ert búinn að skemma kirkjuskólann.
Við komum ekki til að hlaupa og láta illa. Veist þú
ekkert til hvers kirkjuskólar eru?
Ég varð að játa að það vissi ég ekki.
— Krakkarnir í kirkjuskólanum koma til þess
að heyra sögur um Jesú og syngja. Við viljum
ekki hafa læti því þá getum við ekki heyrt sög-
urnar.
Er þetta svoleiðis skóli spurði ég, og nú
skammaðist ég mín voðalega mikið. Nú halda
örugglega allir að ég sé vont og óþekkt lamb. Ég
fór til prestsins sem stóð úfinn og sveittur fyrir
framan krakkana.
— Viltu fyrirgefa hvað ég lét illa. Ég vissi ekki
að þetta væri bannað. Presturinn klappaði mér
vingjarnlega og sagði síðan að nú skyldum við
byrja kirkjuskólann og syngja „Jesús er besti
vinur barnanna.“ Síðan skulum við muna að
vera alltaf stillt í kirkjuskólanum, bætti hann við.
Svo sagði hann okkur skemmtilega sögu.
Mér fannst mjög gaman í kirkjuskólanum. Ég
ætla að vera stilltari næst svo ég missi ekki af
sögunum.
í þessu blaði heimsækjum við kirkjuskóla og
tölum við nokkra krakka.
Kær kveðja,
Lambi.
PS. Eruð þið í kirkjuskóla? Skrifið mér bréf um
kirkjuskólann ykkar.