19. júní - 19.06.1978, Blaðsíða 8

Bretlandi las ég töluvert af
námsbókum Gunnars og ástæðan
fyrir því var sú, að ég þarf sífellt
að hafa eitthvað til að lesa og fátt
var um aðrar bækur. Eftir á er ég
ákaflega fegin að hafa gert þetta.
Gunnar: Síðan má segja að ég
hafi fengið nokkurn skilning á
viðfangsefnum þeim sem Ella
glímir við í sínu starfi. Þetta gerði
ég meðal annars með því að hitta
samstarfsmenn hennar og ekki
síður með því að lokaverkefni
mitt í náminu var það að hanna
endurhæfingarstöð.
Ella Kolbrún: Störf okkar eru
ekki eins ólík og þau kunna að
virðast í fljótu bragði. Við erum
bæði að hugsa um fólk og þarfir
þess.
Eigið þið einhver sameiginleg
áhugamál?
Gunnar: Við höfum aldrei haft
neinn tíma til að fá „dellu“ á
einhverju sviði. Það má eiginlega
segja að börnin séu aðaláhuga-
mál okkar og frístundunum vilj-
um við verja með þeim.
Ella Kolbrún: Segja má að það
hafi helgast af aðstæðum úti í
Bretlandi að við tókum börnin
með okkur jafnvel þótt við vær-
um að fara í samkvæmi. Og í dag
kemur okkur aldrei til hugar að
fara neitt án þess að hafa þau
með.
Gunnar: Eg hef aldrei skilið
þetta fólk sem vill fara í frí og
skilja börnin eftir.
Styrktu börnin samband ykk-
ar?
Ella Kolbrún: Um leið og börnin
eru komin held ég að hjón hugsi
minna um sambandið sín á milli.
Þau eru hins vegar ákaflega mikil
kjölfesta.
Gunnar: Börnin hafa tvímæla-
laust styrkt sambandið. Því er
hins vegar ekki að neita að heim-
urinn er minni fyrir okkur vegna
þeirra.
Ella Kolbrún: Við höfum bæði
áhuga á því að starfa erlendis en
börnin þurfa ákveðna festu og
það verða foreldrar að hugsa um
6
að skapa þeim á meðan þau eru
búin undir lífið.
Hvaða skipulag er á fjármál-
um ykkar?
Ella Kolbrún: Við höfum að vísu
hvort sínar tekjur en þetta fer allt
í einn sjóð til heimilisins. Það
hefur hins vegar aldrei verið talað
um mína peninga eða Gunnars
peninga. Þegar við ætlum að taka
einhverjar stórar ákvarðanir
ræðum við málin og ákveðum
hvaða stefnu eigi að taka.
Cunnar: Þrátt fyrir það má eig-
inlega segja að það sé oftar ég sem
kem með tillögur í upphafi, það
kann að stafa af því að skapgerð
mín er örari og ég er fljótari til.
Hvað er helsta ágreiningsefnið
í hjónabandinu?
Gunnar: YfirleLtt tekst okkur að
ná samkomulagi um þau vanda-
mál sem liggja fyrir. Það má e.t.v.
segja að ágreiningur spretti oft af
því, hversu svartsýnn ég er en
Ella vill ekki gefa sig og neitar að
hverfa frá fyrirætlan sinni. Það er
líklega aðalásteitingssteinninn
hvort við eigum að láta undan
þótt á móti blási. Varðandi ein-
stök atriði má segja að í dag
stöndum við frammi fyrir því að
taka ákvörðun um það hvort við
dveljum áfram hér á landi eða
ekki. Ég hef orðið fyrir nokkrum
vonbrigðum með þá möguleika
sem arkitektar hafa hér á landi.
Ella Kolbrún: Ég hef mínum
skyldum að gegna í sjúkraþjálf-
unardeildinni og á ekki gott með
að yfirgefa hana, enda þótt
Gunnar telji að hann myndi
njóta sín betur erlendis.
Gunnar: Þetta er vandamál sem
við getum líklega seint orðið
sammála um.
Álítið þið að kjarnafjölskyldan
muni verða hið ríkjandi sambýl-
isform í framtíðinni?
Ella Kolbrún: Ég á von á því að
hún verði það, en hins vegar býst
ég við að tengslin milli kynslóð-
anna aukist á nýjan leik, en hins
vegar ekki að afar og ömmur,
foreldrar og börn fari að búa
saman aftur.
Gunnar: Ég held að við búum
hér í húsinu í því formi sem næst
kemst stórfjölskyldu nú til dags.
Foreldrar mínir búa hér á neðri
hæðinni og börnin geta flakkað á
milli. Ég ólst sjálfur upp við það
að amma mín var á heimilinu og
við Ella fundum það með börnin
að þau söknuðu þess mikið úti að
hafa ekki afa og ömmu eða eitt-
hvað fólk sem þau gátu treyst
fyrir utan foreldra sína. Börn
verða tvímælalaust sjálfstæðari
við það að hafa ekki alla sína
þekkingu frá foreldrunum. Þau
börn sem þannig alast upp taka
ekki allt trúanlegt sem þeim er
sagt heldur spyrja og draga sínar
ályktanir.
Hvað er gott hjónaband?
Gunnar: Aðalatriðið held ég að
sé það, að hjónin séu góðir vinir,
ef svo er ekki held ég að tilvist
hjónabands sé ákaflega hæpin.
Ég held að mér sé óhætt að full-
yrða að við Ella séum jafngóðir
vinir og þegar við vorum 15 ára.
Ella Kolbrún: Mér finnst traust
hjóna hvort á öðru mikilvægast.
Þau verða að treysta hinu full-
komlega.
Þykir ykkur óeðlilegt að hjón
fari og skemmti sér sitt í hvoru
lagi?
Gunnar: Við förum yfirleitt
saman út að skemmta okkur. Þó
eru ákveðnir hlutir sem Ella hefur
gaman að, eins og til dæmis
ballett sem ég hef ekki áhuga á að
fylgjast með, og þá fer hún ein. Ég
get hins vegar tæplega hugsað
mér að sækja hér skemmtistaði án
þess að hún fari með mér.
Ella Kolbrún: Eg fór nýlega í
fyrsta skipti ein á dansstað og
verð að segja að ég kunni því
heldur illa. Það var hálfömurlegt
að híma ein upp við bar.
Bindur hjónabandið konuna
meira en karlinn?
Ella Kolbrún: Það held ég vegna
þess að það eru svo margir hlutir
sem karlar geta gert sem myndu