19. júní - 19.06.1978, Side 9

„Tökum óhikað
ákvarðanir hvort fyrir
annaðu
„19. júní“ ræðir við hjónin Sigríði Pétursdóttur og Kjartan
Georgsson á Ólafsvöllum á Skeiðum.
Viðtal: Sigurveig Jónsdóttir
„Við getum ekki unnið störf
hvors annars til fullnustu, en við
tökum óhikað ákvarðanir fyrir
hvort annað og finnst sjálfsagt að
hlaupa í öll verk, þegar á þarf að
halda“, sögðu þau hjónin Sigríð-
ur Pétursdóttir og Kjartan
Georgsson, þegar 19. júní ræddi
við þau um viðhorf þeirra til
hjónabandsins, samvinnu á
heimili og fleira.
Það var einn vordag um miðj-
an sauðburð, sem við kvöddum
dyra hjá þeim hjónum að Ólafs-
völlum á Skeiðum, þar sem |i>au
hafa búið svo til öll sín hjúskap-
arár. Bæði eru þau fædd og upp-
alin í Reykjavík, en Kjartan er þó
bóndasonur, tók búfræðipróf við
Bændaskólann á Hvanneyri og
starfaði síðan við ýmis þau störf,
sem að búnaði lúta, í Reykjavík.
„Það hefur alltaf togað í mig að
vera sjálfstæður“, sagði hann.
Eini áreksturinn
Því var jiað, að þau Sigríður
tóku sig upp, fluttu austur og
hófu búskap að Ólafsvöllum.
„Þá varð í fyrsta og eina skiptið
árekstur um ákvarðanatöku hjá
okkur“, sagði Kjartan og kímdi.
,Já, ég var því ekki ofsalega
fylgjandi að fara af mölinni“,
sagði Sigríður. „Mín áhugamál
voru frekar bundin Reykjavík.
Mig langaði til að vinna að fél-
agsstörfum, sérstaklega í sam-
bandi við ungt fólk, sem er utan-
veltu í þjóðfélaginu“.
Ahugi Sigríðar á félagsstörfum
var ekki nýtilkominn, því hún
hafði stundað nám í félagsfræði
við háskóla í Genf.
„En ég dreif mig austur, þegar
Kjartan hafði verið hér við annan
mann í eitt ár, og þegar til kom
fékk ég tækifæri til að vinna með
ungu fólki, sem átti við einhvers
konar vandkvæði að stríða, því
við höfum haft hér nokkur ung-
menni til lengri dvalar. Kjartan
er mjög áhugasamur í því efni og
við höfum verið heppin með það
unga fólk sem hér hefur verið“.
Húsmóðir í hjáverkum
1 upphafi búskaparins stund-
Ég vinn lítið við bústörf nema ef eitthvað
bjátar á ...
uðu þau Sigríður og Kjartan að-
allega mjólkurframleiðslu, en
með árunum hefur starfsemin á
heimilinu orðið æ fjölbreyttari.
Nú eru Ólafsvellir ekki aðeins
kúabú, heldur er jjar einnig
stunduð hrossarækt, fjárrækt og
þar er unnið að því að koma upp
hreinræktuðum íslenskum hund-
um. Auk alls þessa er þar rekið
útflutningsfyrirtækið Röskva h.f.,
sem selur íslenskar ullarvörur á
erlendan markað.
„Upphafið að Jdví fyrirtæki var
hrossaútflutningurinn“, sagði
Sigríður. „Viðskiptavinirnir er-
lendis báðu mig að útvega sér
eina og eina peysu, en að lokum
var þetta orðið svo viðamikið, að
Ji>að var annað hvort að hætta því
alveg eða fara út í það af fullum
krafti. Því er nú svo komið að út-
flutningur ullarvara er orðið mitt
vekja hneykslun ef um konu væri
að ræða. Það þykir til dæmis
ekkert óeðlilegt við jjaö að kona
fylgi manni sínum er hann fer
utan til náms, jafnvel jió hún fái
ekkert að gera í viðkomandi
landi. Það þykir hins vegar frá-
leitt að karlmaður fari út með
konu sinni án jiess að hafa vísa
vinnu. Eg held að konan jorirfi að
vera afskaplega ákveðin ef hún
ætlar ekki að láta þetta hafa áhrif
á sig. Reyndar hefur oft verið
talað um |iað að karlmaðurinn
virtist háðari hjónabandinu að
joví leyti að þeir væru aumari eftir
að hjónaband fer út um joúfur og
Joá e.t.v. sérstaklega vegna j^ess að
joeir eru svo ósjálfbjarga.
Gunnar: Eg er eiginlega ósam-
mála þér með |:>að að konur jmrfi
meira sjálfstraust en karlar til að
fara út í nám j:>ar sem karlmað-
urinn Jiarf að fylgja þeim. Ég held
að j^ær þurfi nákvæmlega sama
sjálfstraust og karlmaður sem
ætlar að gera sama hlut.
Ella Kolbrún: Þú veist að jietta
er yfirleitt erfiðara fyrir konurn-
ar.
— BÁ—
7