19. júní - 19.06.1978, Qupperneq 31

tvisvar. Ég held að ég mæli með
barneignum. Börn eru ákaflega
elskulegt fyrirbæri, og fullorðnir
geta lært mikið af þeim. Þó tek ég
ekki undir þá klisju að ekkert
heimili sé án barna, samband
fólks getur verið auðugt án þess
að eiga börn saman. Það er líka
ábyrgðarhluti að mæla með
barneignum eins og ég gerði áð-
fó.....
....<ir c\ jcHpU..
.Uff/\MJ erufpk'Z'W- ■■
HAfOtV-...
hM........isfir
Jl KUI .
an, því þjóðfélag okkar er fjand-
samlegt börnum og barnafólki er
gert erfitt fyrir á þúsund vegu.
Sp. Er jafnræði með ykkur og
jafnrétti á heimilinu?
Sv. Já, og hefur alltaf verið. Eg
var ákaflega löt stelpa og nennti
varla að þrífa í kringum sjálfa
mig. Þegar við svo fórum að búa
setti ég hnefann í borðið og sagð-
ist ekki sjá neina ástæðu til þess
að ég væri að þrífa fyrir hann.
Hann varð sárhneykslaður, en
gat ekki neitað þessu, því við
unnum sömu vinnu á daginn. Og
þetta var fyrir daga nýju kvenna-
hreyfingarinnar. Síðan hafa aldr-
ei verið erfiðleikar á að komast að
samkomulagi, en auðvitað höfum
viö togast á um einstök verk.
Nú höfum við komið okkur
upp skipulagi, og það hefur stað-
ist i aðalatriöum. Við flokkum
heimilisstörfin og tökum með
störf við barniö, að svæfa það,
vakna til þess og með því á
morgnana og passa það. Svo
skiptum við listanum í tvennt og
tökum hálfa viku í senn til skiptis.
Þó hnikum við til þannig að ég
tek meira af matseld og innkaup-
um i minn hlut en hann sér um
alla þvotta í staðinn. Ég kann
ekki einu sinni á þvottavélina.
Allar ákvarðanir tökum við
sameiginlega, en hvað varðar
ákvarðanir um frístundir þá eig-
um við þær engar og sparast því
sú áhyggjan.
Sp. Hefur þú yfirsýn yfir fjár-
hag heimilisins?
Sv. Já, heldur betur. Eg geri
skattskýrsluna, reikna út úr ávís-
anaheftum og sé um þessi mál
yfirleitt. Þó hefur hann meiri
ábyrgðartilfinningu fyrir fjáröfl-
un — að eitthvað sé til handa mér
að skipuleggja. Eg er meiri
óreiðumanneskja að því leyti. Við
bætum hvort annað upp.
Við gerum lauslega fjárhags-
áætlun, áætlum kostnaðarliði og
vinnum eins mikið og til þeirra
þarf með dálitlum afgangi. En
verðlagið breytist hratt, það þarf
að vinna meira og meira til að
hafa fyrir því nauðsynlega.
Sp. Hefur 50% reglan áhrif á
framtíðaráætlanir ykkar?
Sv. Nei. Við erum hvorugt í
fastri atvinnu, við tökum þá
vinnu sem til fellur. Ef við værum
í föstu starfi myndi breyting á
þessu ákvæði eflaust hafa áhrif á
okkur. En eru þessi nýju skatta-
lagaákvæði ekki til þess gerð að fá
konur inn á heimilin með sál-
rænum brögðum?
Sp. Hentar hjónaband þér?
Sv. Já, auðvitað hentar sam-
býli flestum, maður er manns
gaman! Hjónaband mitt er far-
sælt að mörgu leyti og persónu-
lega hefur það verið mér styrkur
og hvatning. Hitt er annað mál
hvort hjónabandið sem stofnun
er sérlega sniðugt fyrirbæri yfir-
leitt. Þar kemur ekki bara há
skilnaðartala til álita heldur veit
hver hugsandi maður að geysi-
mörg óhamingjusöm hjónabönd
leysast ekki upp. Þá getur hver
sjálfan sig spurt hvort það er ekki
hjónabandið sem slíkt sem er
gallað frekar en að það sé eitt-
hvað að öllum þessum einstakl-
ingum. Með öðrum orðum: Er
það kerfið sem er klikkað eða
fólkið sem ekki fellur inn í það?
Þegar margir brotna undan því
fargi sem hjónabandið er, hlýtur
það að vera vegna þess að kerfið
sé gallað. Efasemdirnar um gildi
hjónabandsins hafa leitt af sér
mjög frjóa umræðu og vanga-
veltur, og sömuleiðis harða gagn-
rýni á fjölskylduna sem stofnun. í
beinu framhaldi af því hafa
menn talað um önnur sambýlis-
form en hjónaband og kjarna-
fjölskyldu, og mér finnast þessar
umræður mjög spennandi. Þó að
ég hafi sagt hér að framan að ég sé
í öllum aðalatriðum lukkuleg í
mínu hjónabandi, þá segir það
ekkert um að ég hefði ekki orðið
að minnsta kosti jafn hamingju-
söm í einhverju öðru formi af
sambýli.
S. A.
29