19. júní - 19.06.1978, Side 32

Súper-mubla?
(karlmaður, giftur í 15 ár)
Stöðutákn karlmanns er fallegt stórt heimili, fullt af fínum hlut-
um. Þar eru falleg börn og fögur kona. Hún er ánægð (samkv.
uppskriftinni), af því að heimilið er svo fallegt. Hin fagra og
ánægða eiginkona kórónar sköpunarverkið.
Að hafa félagsskap af konu er á
vissan hátt ólíkt því að eiga karl
að félaga — það breikkar sviðið
og er forvitnilegra.
Ég veit hvernig karlar hugsa,
en konur hafa aðra reynslu. Kyn-
ferðisleg áhrif eru meðvirkandi,
án þess að sambandið sé þó kyn-
ferðislegt. En ég finn t.a.m.,
hvernig ég sem kennari örvast
meira í starfi við kennslu stúlkna
en pilta.
Kynferðislíf er ekki upphaf og
endir alls, það er ekki hægt að
leysa öll vandamál með því að
elskast. Þó tel ég tæpast hægt að
vera án kynlífs. Sumir fullyrða að
þeir geti það, en það brýst þá út i
ofstæki, svo sem trúarlegu eða
pólitísku, og hjá öðrum í ýmis
konar öfuguggahætti.
Oft er sagt að konur hafi mök
við menn sína af skyldurækni, án
löngunar. Hvað um karla?
Karlar eru mjög uppteknir af
að vera karlmenn. Ég man að
hafa lesið einhvern tíma, að eðli-
legt væri að hafa samfarir tvisvar
í viku, oftar eða sjaldnar væri
óhollt.
Við karlar leggjum okkur mjög
fram um að uppfylla þær kröfur,
sem samfélagið gerir til okkar.
Karlmaður gæti því stundað
kynlíf fram yfir raunverulega
löngun, fremur til að staðfesta
getu sína en þóknast konunni.
Fáir karlar eru svo heimspeki-
legir, að þeir viðurkenni að
standa ekki í stykkinu, ef konan
vill hafa mök. Hræðslan við
getuleysi er mjög sterk. Slíkir
karlar hafa ekki athugað atferli
dýra.
S.l. sumar sá ég tvær urtur
reyna með miklum kúnstum að
örva brimil til ásta. Hann flat-
magaði í sólskininu og nennti alls
ekki að ómaka sig fyrir þær.
Um daginn sá ég læðu leika
sama leikinn við gamlan, væru-
kæran högna. Eftir nokkurt þóf,
tókst henni að fá hann til við sig.
Fljótlega vildi hún aftur, en þá
var hann alveg búinn að fá nóg og
labbaði burtu.
Hvaða skoðun hefurðu á sam-
búð karls og konu?
Ég er ekki byltingarmaður í
þeim efnum. Sambúð karls og
konu á sér sögulegar forsendur og
þær venjur hafa þróast öldum
saman. Við getum ekki lagt þær
niður í einu vetfangi. Sambúð
verður að ræða út frá þessum
staðreyndum.
Það tíðkast að fólk taki saman
og eignist börn. Æskuást er
reynsla, sem flestir eða allir verða
fyrir. Hún er mjög eðlilegt fyrir-
bæri og getur verið svæsin á
meðan hún er í hámarki! Ég kann
ekki að skilgreina ástina, en hún
er skemmtileg, erfið og marg-
slungin, eins og allt annað
mannlegt.
Ur æskuástinni verður oft
hjónaband, sem getur þróast á
ýmsa vegu. Unga fólkið þekkir
ekki sjálft sig og á eftir að þrosk-
ast. Ýmist saman eða hvort frá
öðru.
Æskuástin gleymir demónin-
um í manneskjunni og allri þeirri
útrás sem hún þarf. Best er að
hlaupa af sér hornin fyrir hjóna-
bandið. Þó ber að varast að gefa
formúlur.
Ef sambúðin gengur illa, er
heppilegra að slíta henni, en það
er óþarfi að gera með ósköpum, ef
hjónin geta tjáð sig. Reyndar
stendur það flestum hjónabönd-
um fyrir þrifum að hjónin geta
ekki tjáð sig.
Margir karlmenn telja sig ó-
frjálsa í hjónabandinu, oft er það
vegna þess, að þeir hafa ekki
kwc?q€ká/(oi<ff Hrffi-
fengið nægilega reynslu af frels-
inu áður.
Hvort sem fólk sættir sig við
hjónaband sitt eða slítur því, þá
er það staðreynd, að í flestum til-
vikum heftir sambúðin frelsi.
Frelsið til að njóta sín sem
manneskja.
Stöðutákn karlmanns er fallegt
stórt heimili, fullt af fínum hlut-
um. Þar eru falleg börn og fögur
kona. Hún er ánægð (samkv.
uppskriftinni), af því að heimilið
er svo fallegt. Hin fagra og
ánægða eiginkona kórónar sköp-
unarverkið, er eins konar „súper-
mubla“.
Hún á að vera „myndarleg
húsmóðir“, búa til góðan mat,
vera „góð móðir“ og „heimilið er
henni allt“.
Eiginmanninum er ekki um
það gefið, að hún standi honum
jafnfætis á öðrum sviðum en lúta
30