19. júní - 19.06.1985, Síða 38

Rætt við
Ingibjörgu
Haraldsdóttur
um þýðingar
og sitthvað fleira
„Kannski það
sé hugleysi"
Ingibjörg Haraldsdóttir: ljóðskáld
og þýðandi. Lærður kvikmynda-
stjóri og hefur unnið sem kvik-
myndagagnrýnandi um árabil. Gerði
sér lítið fyrir (kannski ekki svo mjög
lítið!) og þýddi stórvirkið Glæpur og
refsing eftir Dostojevskí, sem út kom
um síðustu jól hjá Máli og menningu.
Hafði áður þýtt skáldsöguna Meistar-
inn og Margaríta eftir Búlgakof. Hvort-
tveggja beint úr rússnesku. Hefur
einnig þýtt sögur og ljóð úr spönsku.
Heimavinnandi, tveggja barna móðir.
19. júní ákvað að kynna Ingibjörgu
fyrir lesendum sínum:
Til þess að vera alveg vissar um að fá
næði, mæltum við okkur mót á kaffi-
húsi. Fyrstu mínúturnar fara í að ræða
einmitt það: hvernig - eða hvort - hægt
sé aðfinnasérnæði heima, hver líti eftir
börnunum, hvernig megi venja sig af
því að laga til í kringum sig áður en
komist er að verki... já einmitt, nöldra
svolítið! En svo spyr ég hana hvar hún
hafi Iært rússnesku og spönsku:
/ Sovétríkjunum og á Kúbu
- Rússneskuna í Moskvu, spönskuna
á Kúbu. Ég fór til Moskvu árið 1963 til
að læra kvikmyndastjórn og lauk því
námi 1969. Þá hafði ég verið gift í
nokkur ár, skólabróður mínum sem var
frá Kúbu, og fór með honum heim til
hans að náminu loknu. Á Kúbu bjó ég í
6 ár, eða allt til 1975, þegar ég kom
heim, fráskilin en með son.
Hversvegna valdirðu Moskvu fyrir
kvikmyndanámið?
- í fyrsta lagi var skólinn þar talinn
góður og í öðru lagi var ódýrt að læra
þar - maður fékk laun fyrir að vera í
skóla.
Hvernig stendur á því að þú hefur
ekki unnið við þann starfa sem þú
menntaðir þig til?
- Líklega hefði það orðið öðruvísi ef
ég hefði komið strax heim að náminu
loknu, en það var orðið nokkuð langt
um liðið. Reyndar sótti ég uin starf hjá
sjónvarpinu en þeir vildu mig ekki.
Hvað fórstu þá að gera?
- Ég var að skrifa og þýða og dunda
við hitt og þetta. Nú, og svo var ég
blaðamaður á Þjóðviljanum f tæp þrjú
ár.
38