19. júní - 19.06.1985, Qupperneq 58

nám við háskólann í Minnesota í
Bandaríkjunum. Ári síðar lauk hún
BA prófi í fjölmiðlafræði og síðastliðið
haust var MA gráðunni náð, eftir sjö
mánaða nám.
Átti að vera í öruggri höfn
„Já, þeirn fannst það skrítið, skóla-
systkinum mínum vestra, að ég skyldi
hafa farið úr starfi í skóla,“ sagði
Sigrún, þegar við tókum okkur hlé frá
amstri hversdagsins, einn daginn í vor,
og röbbuðum saman yfir léttum hádeg-
isverði.
„í Bandaríkjunum er mikil sam-
keppni um öll störf hjá sjónvarpsstöðv-
unum,“ hélt Sigrún áfram, „svo þeim
þótti sem ég hefði verið komin í örugga
höfn, áður en ég hóf námið. Og þá ætti
allt viðbótarstreð yfir skólabókum að
vera þarflaust. En mér finnst ég hafa
haft mikið gagn af þessu, þó ekki sé litið
nema á kostinn við það að fara í burtu
um tíma. Maður sér hlutina í öðru sam-
hengi á eftir. Mér hefur líka aukist
sjálfstraust og veit meira hvað ég er að
reyna að gera. Svo veit ég meira um
þennan miðil, sjónvarpið, og þekki
betur möguleika hans, þótt auðvitað sé
ekki alltaf tími eða tækifæri til þess að
það komi að fullum notum í fram-
kvæmd. En ég skil líka betur núna
hvers vegna hlutirnir ganga ekki alltaf
alveg eins og maður gæti frekast óskað.
Mikil sérhæfing
Annars verð ég að játa að mér finnst
bara mesta furða hvernig íslenska sjón-
„Leiðist ef ég hef ekki eitthvað
krefjandi að fást við“
— segir Sigrún Stefánsdóttir fréttamaður
/
Ymsum þykir það
sjálfsagt vera að
fara öfugt að hlut-
unum, að leggja út í langt háskólanám,
eftir að hafa komið sér vel fyrir í starfi.
Enda heyrir það líka til undantekninga.
Ein þessara undantekninga er Sigrún
Stefánsdóttir, fréttamaður. Eftir 7 ára
starf á fréttastofu Sjónvarpsins tók hún
sig upp um áramót 1982-1983 og hóf
varpinu tekst til miðað við þann fjár-
hagslega ramma sem því er skapaður.
Mannfæð er ein afleiðing fátæktarinn-
ar. Samanborið við bandarískar sjón-
varpsstöðvar er álagið hjá okkur geysi-
58