19. júní - 19.06.1997, Blaðsíða 13

uppddisstarfi að cfla sjálfsvirðingu og líkamsímynd stúlknanna,
stuðla að góðunt námsárangri og korna í vcg fyrir að á þær licrji
þunglyndi og kvíði. I’eirra ábyrgð er rnikil.
Og hverjar ætli ástæðurnar séu svo? Getur það verið að þessi
jákvæðu áhrif íþróttanna eigi bara við um strákana? Verða stúlk-
urnar bara óaðlaðandi, ókvenlegar og ómögulegar? Eiga þær að
gera eitthvað annað og betra við tímann? Eða eru ástæðurnar
aðrar?
An efa er hér unt að ræða marga og samverkandi þætti. I'að
má þó víða lesa á ntilli línanna að ímyndin leiki stórt hlutverk:
íþróttir stúlkna og kvenna virðast ekki eiga jafnmikið uppá pall-
borðið hjá þeim sem stjórna og eftir höfðinu dansa svo limirn-
ir. Iðkendum er mismunað eftir kynjum hvað varðar aðstöðu,
karlmenn eru í miklum meirihluta í stjórnum íþróttafélaga, fjöl-
miðlar fjalla ntun rneira um karlaíþróttir og svona mætti lengi
telja.
En vonandi rná hér vænta breytinga. Sumarið 1996 sam-
þykkti Alþingi að fela ríkisstjórninni að setja á fót nefnd um
stefnumótun í íþróttum stúlkna og kvenna. Nefndinni, sem ég
veiti reyndar forstöðu, var falið í samráði við íþróttasamband
Islands og Ungmennafélag íslands að gera tillögur um hvernig
efla megi íþróttir stúlkna og kvenna og hamla gegn hinu mikla
brottfalli stúkna úr íþróttum á unglingsárum. í því skyni var
nefndinni m.a. falið að kanna skiptingu kynjanna í forystu
íþróttahreyfingarinnar, hvaða fjármagni væri veitt til stúlkna- og
kvennaíþrótta samanborið við íþróttir pilta og karla og hvernig
umfjöllun fjölmiðla skiptist á milli kynjanna. Til stendur að
nefndin skili niðurstöðunt sínum í haust. í kjölfarið rná vonandi
vænta breyttrar og betri tíðar fyrir þann helming þjóðarinnar
sem lengi hcfur setið á hakanum í þessum mikilvæga málaflokki.
Að lokum þykir mér vert að nefna til viðbótar tvær áhuga-
verðar kannanir sent tengjast umræðuefninu. Annars vegar er
um að ræða könnun sem Félagsvísindastofnun vann árið 1991
fyrir Fjölntiðlanefnd ÍSÍ um íþróttaefni í fjölmiðlum. Könnun-
in náði til þriggja tímabila á árinu 1990 og sýnir að hlutur
kvenna í íþróttaumfjöllun fjölmiðla er vægast sagt iýfr. í dag-
blöðunt er hann um 11% og urn 8% í ljósvakamiðlum. Hlutur
karla er um 80% hvort sem litið er á dagblöð eða ljósvakamiðla
en nokkuð er einnig af blönduðu efni þar sem bæði karlar og
konur cru þátttakendur. I’etta eru sláandi niðurstöður og verð-
ur fróðlegt að sjá hvort ný fjölmiðlakönnun muni sýna breytt
hlutföll. í þessu samhengi er svo áhugavert að lesa niðurstöður
skoðanakönnunar sent ÍM Gallup vann árið 1995 fyrir Unt-
bótanefnd ÍSÍ í kvennaíþróttum um viðhorf fólks til kvenna-
íþrótta. Þar töldu rúmlega 70% aðspurðra að kvennaíþróttir
fengju of litla umfjöllun í fjölmiðlum og um 88% þeirra sem
tóku afstöðu töldu að veita ætti jafnmiklu fé í kvenna- og karla-
íþróttir.
Vilji meirihlutans er ljós ef rnarka má þessa niðurstöðu. I’að
á svo eftir að korna í ljós hvort hann gengur eftir í náinni frarn-
tíð. Reynslan hefur sýnt að það verður líklega ekki baráttulaust,
en það er jú í lagi að berjast fyrir góðu málefni. ■
Breiðablik náði frábæmm árangri i kvennaknattspymunni á liðnu ári, vann bæði íslandsmeistara- og bikarmeistaratitil.