Sólskin - 01.07.1932, Síða 22

20
Sagan af sykurmolanum.
prjár spumingar.
Börnin g'óð, jeg ætla að segja ykkur ofurlitla
sögu. —- Hún er svo sem ekki mikil eða merkilegv
Hún er nefnilega ekki æfintýri um kóngssyni eða
álfa, sjóræningja, Inclíána eða útilegumenn. Og hún
er ekki heldur um góðu börnin, sem Guði þvkir
vænt um, eða vondu börnin, sem höfð eru út und-
an. Sagan mín er aðeins um ofurlítinn sykurmola.
Hver einasti hlutur í víðri veröld leggur þessar
þrjár spurningar fyrir okkur mennina: Hvað heiti
jeg? Hvernig er jeg til kominn? Til hvers er jeg?
Og mennirnir eru altaf að leita að svörum við
þessum spui'ningum, gamlir og ungir, æðri sem
lægri, en þó einkum tveir flokkar manna: börnin
og vísinclamennirnir, því að hvert barn er dálítill
vísindamaður og hver vísindamaður er dálítið barn.
Hjerna á borðinu mínu er syku.rmoli, sem litli
drengurinn minn hefir skilið þar eftir. Og nú spyr
molinn: Hvað heiti jeg? Hvernig er jeg til kominn?
Til hvers er jeg? — Við vitum öll, hvað hann
heitir. Hann heitir náttúrlega ekkert annað en syk-
urmoli. En hvernig er hann til kominn? Ja, það er
nú saga, að seg-ja frá því, og' það er einmitt sagan,
sem jeg ætla að segja ykkur.
Og sagan byrjar alla leið úti í Pýskalandi, því
að þaðan er sykurmolinn kominn. Það eru að vísu
fleiri lönd, sem framleiða sykur, og þið getið fund-
ið þau í landafræðinni ykkar.