Sólskin - 01.07.1932, Qupperneq 47

45
reykt er, fer nokkuð af því burt með reyknum, og
munntóbaksmenn spýta því út úr sjer.
Nákvæmar rannsóknir hafa sannað, að hjartað
slær mun örar, þegar tóbaks er neitt. Af þessu
óþarfa auka-erfiði hjartans kemur það, að tóbaks-
menn mæðast fyr og eru þolminni en þeim er eðli-
legt.
Þetta vita menn vel, sem stunda aflraunir og aðr-
ar íþróttir. Peir varast tóbak eins og heitan eldinn.
En sje það vitað og viðurkent, að tóbak sje skað-
legt aflraunamönnum, ætli það sje þá ekki skaðlegt
fyrir alla?
Sálfræðingur einn, gerði vísindalegar tilraunir á
15 nemendum. f>að kom jafnan í ljós, að þessir menn
voru a. m. k. 10(;< lakari til alls náms eftir tóbaks-
nautn en ella. Mest sljóvguðust nájnsgáfur þeirra við
að reykja sígarettur.
Enginn unglingur ætti að snerta tóbak, því að
það veiklar hjartað og sljóvgar og ruglar hugarstörf-
in og hindrar andlegan og líkamlegan vöxt og við-
gang.
Nákvæmar skýrslur hafa sýnt, að þeir af starfs-
mönnum banka og verslana, sem hafa reykt, eru
ekki eins áreiðanlegir og snjallir við störf sín og
hinir, sem forðast tóbak. Þetta hefir orðið til þess,
að víða er það gert að skilyrði fyrir stöðum, að
menn sjeu lausir við tóbak.
Þá er það enn einn galli á tóbaksnautn, að henni
fylgir óþrifnaður, menn verða andrammir og með