Sólskin - 01.07.1932, Qupperneq 51

49
Og það sem er ofan við fjólubláa endann á áttund-
inni, bæri okkur nýja og- óþekta liti, sem altaf hafa
þó verið til.
Nú hafa vísindamenn sannað það skýrt og greini-
lega, að skordýr, t. d. maurar, geta sjeð litgeisla
utan við hina fjólubláu, geisla sem augu okkar eru
blind fyrir. Hvernig þeir líta út fyrir þeirra sjón-
um, er okkur hulin ráðgáta. Samt sem áður er gam-
an að vita til þess, að til eru lífverur, sem geta
skvnjað fleiri nótur en áttundina okkar, — verur,
sem eru skygnar á undur og æfintýri heilla ljós-
heima, sem lokaðir er mannlegum augum.
Kol.
Einu sinni voru engin kol til á jörðu nje í. En
það eru mörg hundruð þúsund ár síðan það var.
Þá var mikill hiti og mikill raki, og þess vegna
spruttu miklir skógar. I þessum skógum voru önn-
ur trje, en þau sem nú spretta. 1 þeim voru risa-
vaxnir burknar og mosar.
En þegar þessir skógar stóðu í sem mestum blóma,
fór landið, þar sem þeir spruttu, að síga, og það
hjelt áfram að síga og síga, þangað til það var kom-
ið á kaf í sjóinn og skógarnir allir druknuðu.
Vatnið rann ofan hálendið og út í sjóinn, og bar
með sjer sand og leðju, sem mokaðist yfir skóginn
Sðlskin 1932. 4