Faxi - 01.12.1984, Síða 77

Sigurþór
og Jafjamaöurinn
sem hann bjargaði.
Lánsamur ungur Keflvíkingur
bjargaði manni frá drukknun
í Tel-Avív
Sigurþór Stefánsson
var hetja dagsins
Annan nóvember sl., daginn
eftir að ferðahópur sá er ferðaðist
á vegum ferðaskrifstofunnar
Flugferðir — Sólarflug, kom til
Tel-Avív, var sólskin og blíðu
veður, en veltubrim við strönd-
ina.
bað hamlaði þó hvorki íslend-
inga eða aðra ferðamenn né
heimamenn að fara á ströndina og
kæla sig af og til í sjónum, sem þó
var ekki kaldur. Þarna mátti sjá
alls konar sjávaríþróttir — sigling-
ar, seglbretti, brimbretti og svo að
sjálfsögðu sundið, sem þó reynd-
ist erfitt vegna brimsins. En í
mjúkri sandfjörunni iáta þeir
kjarkaðri brimið ekki stöðva sig í
æsispennandi ieik við öldurnar og
stinga sér eins og endur eða heim-
brimar í gegnum löðrandi öldu-
falda. Þeir sem hafa minni tækni
í dansinum við ránardætur láta
sér nægja að veita sér í fjöruborð-
inu og horfa síðan á djarfa drengi
fljúga eins og fugla í brimlöðri á
ölduföldunum með lítið brim-
bretti undir fótum.
Þennan örlagadag horfðu
nokkrir íslendingar á einn félaga
sinn drýgja dáð, sem þeir glödd-
ust mikið yfir og munu lengi hafa
í minni. Utan úr brimgarðinum,
milli tveggja skerja, heyrðist
neyðaróp. Enginn virtist ætla að
sinna því kalli, enda ekki fýsilegt
að varpa sér í öldurótið, þar sem
hver og einn virtist eiga nóg með
að bjarga sjálfum sér. Allt í einu
sást í glóhærðan koll brjótast fram
gegn boðaföllum. Knálega var
sundið þreytt og gæfusamar
hendur gripu manninn úr heijar-
greipum og tókst að koma honum
í fjöruborðið, þar sem hann lá
fyrst eins og dauður væri. En
brátt færðist líf í hann og upp úr
honum kom mikið af sjó, sem of-
an í hann hafði farið. Þetta var
heimamaður, sjómaður frá Jaffa,
sem nú er útborg frá Tel-Avív, en
var áður sögufræg hafnarborg.
Hann var vanur þessu brimslarki,
en fataðist eitthvað vopnaburður-
inn við Pósidon sjávarguð. Utsog-
ið milli eyjanna var ægilegt og hef-
ur það vafalaust fíka lamað kjark
mannsins og þrek. Sigurþór hafði
einnig sjálfur drukkið sjó og var
dálítið dasaður eftir þessa þrek-
raun.
Varla var meira um annað talað,
meðai ferðaféiaganna, það sem
eftir var dags og við kvöldverðar-
borðið, en þetta afrek.
Lítið fór fyrir Jaffamanninum
það kvöidið, en í eftirmiðdag dag-
inn eftir kom hann til fundar við
ferðafélagana, þar sem þeir sól-
uðu sig í sandinum og horfðu á
sjódýrkendur í síst minna brimi
en daginn áður. Hér var hann
kominn með Poiaroid myndavél
og myndaði iífgjafa sinn í bak og
fyrir. Hann kvaðst hafa leitað
hans allan morguninn og átti nú
ekki nógu sterk orð til að þakka
honum lífgjöfina. Hann var sann-
færður um að hann mundi hafa
farist þarna, ef Sigurþór hefði
ekki haft kjark og kraft til að
koma sér til hjálpar.
Það þarf mikið sálarþrek og yf-
irvegun — sjálfsmat og snögga
ákvörðun — til að leggja sig í slíka
áhættu til að gera björgunartil-
raun sem þessa á alls ókunnugum
manni.
Akvörðun Sigurþórs var á rök-
um reist. Hann hafði sálar- og lík-
amsþrek til að framkvæma björg-
unina. J.T.
Óskum Suðurnesjabúum
gleðilegra jóla og
farsældar á
komandi ári.
Þökkum viðskiptin á árinu.
Hafnargötu 62, Keflavík
FAXI-333