Faxi - 01.03.1988, Qupperneq 10

upp, enda máske ekki furða, því
stórrigningin stóð samfellt hátt í 30
klukkustundir án þess að nokkum
tíma væri lát á.
Það fór því svo, að fresta varð
heimför til mánudags, en ekkert
gátum við látið vita af okkur því
ekki náðist nokkurt samband þó
talstöðvar væm með í ferðinni. Aft-
ur slógum við upp kvöldvöku og
Ferðafélagsmenn flykktust upp til
okkar.
Á mánudagsmorgninum var að-
eins farið að sjatna í Krossá. Var lagt
í ána strax og fært var talið. Ekki
töldum við þorandi annað en að
hafa vatnsfælna jeppann í böndum,
og var hann hengdur aftan í einn
,,weaponinn“. Jeppinn reyndist
heimfús og heldur léttur á bámnni.
Var spaugileg sjón að sjá hann sigla
á fleygiferð fram úr „dráttarbátn-
um“, með fullum bremsuljósum.
Állt blessaðist þó vel þar til komið
var að Hvanná, utan það, að bílveij-
ar í upphækkuðum Landrover sátu
í jökulvatni upp að mitti á leið sinni
yfir einn álinn. Hvanná var það
ófrýnileg, að ekki var talið þorandi
annað en hafa fastan í bílnum spotta
sem hægt væri að kasta í land ef
þeim hlekktist á.
Skipstjórinn á Súðinni (Súðin var
frambyggður GAZ með dieselvél, og
var pústið leitt í strompi upp fyrir
þak) var svo óheppinn að slaki var á
„springnum", sem lenti í skrúfunni
(drifskaftinu), svo við lá að vélin
kæfði á sér. Við þetta snerist Súðin
og sigldi á talsverðri ferð niður ána.
Risti hún orðið ansi djúpt þegar
henni loks tókst að krafla sig upp á
bakkann.
Eftir þetta óhapp gekk þokkalega,
allt að Jökullóninu. Fyrstu bílamir
skelltu sér beint út í, og sigldu fimm
þeirra niður í stórgrýtið neðan vaðs-
ins. Vel gekk þó að ná þeim upp aft-
ur en síðan var farið á streng yfir,
þannig að allir bflamir vom tengdir
saman með dráttarköðlum.
Það sem eftir var ferðar gekk
áfallalaust en seinfært var og oft
þurfti að leita nýrra leiða, því jafnvel
sakleysislegustu lækir sem enginn
tekur að öllu jöfnu eftir, höfðu
bólgnað svo að þeir skildu eftir sig
djúpa og tuga metra breiða farvegi.
Á einum stað ókum við fram á
Volkswagen bjöllu, sem ekið hafði
verið yfir smálæk á leið í Þórsmörk
og skilin þar eftir. Þar hafði lækur-
inn grafið sig rétt að bflnum og svo
djúpt, að hægt hefði verið að keyra
hann beint á vömbflspall af bakk-
anum.
Langferðabflstjóri sem kom úr
Húsadal og varð okkur samferða
niður úr sagðist hafa annast Þórs-
merkuferðir í þrjátíu ár, en aldrei
fýrr hafa orðið veðurtepptur þar.
Björn Stefánsson
Fcrö í Vatnsfjörö
Skömmu eftir verslunarmanna-
helgina 1974 var haft samband við
STAKK með beiðni um að taka að
okkur sjúkragæslu á útimóti í
Vatnsfirði á Barðaströnd síðar í
mánuðinum. Var þetta boð þegið,
því tekjur vom boðnar allgóðar og
bflakaup í farvatninu. Að undirbún-
ingi loknum var haldið af stað á
fimmtudagskvöldi á yfirlestuðum
og lúnum Bens sendibfl. í honum
var aðeins eitt sæti fyrir farþega og
urðu hinir ellefu að liggja ofan á
farteskinu. Þar sem enginn hafði
farið þessa leið áður, tók undirritað-
ur að sér leiðsögn því þetta er auð-
ratað. Er komið var í Dalina vora
flestir sofnaðir og sagði ég við öku-
manninn, að þegar kæmi að vegi
merktum Búðardal æki hann til
vinstri og áfram fyrir Gilsfjörð, fór
ég síðan að sofa. Er komið var að
Búðardalsvegi er ýtt við mér og
sagt. „Við emm komin að Búðar-
dal, hvert skal aka?“ Til vinstri, segi
ég, og sef áffam. Eitt vissi ég ekki,
að ekið hafði verið ffam hjá afleggj-
aranum og snúið við, svo ekið var
um Laxárdalsheiði og sem leið ligg-
ur í Hrútafjörð og að Brú. Þar vomm
við um átta leytið á föstudags-
morgni. Þar urðum við að vekja upp
til að fá olíu á bílinn til að hægt yrði
að snúa við og halda áfram. Segir
ekki af ferðum fyrr en í bröttum
brekkum Barðastranda, en þá hafði
maður það oft á tilfinningunni að
það sér vel, en hana fundum við í
öngviti, illa klædda og helkalda, var
hún flutt í sjúkratjaldið og eftir
langa hríð tókst að koma í hana hita
og mat, varð henni ekki meint af. í
annan stað hafði einn yngissveinn-
inn verið að stunda leikfimi og upp-
skar hann allnokkum heilahristing,
var hann fluttur á sjúkrahúsið á
Patreksfirði. Af þessum tveim til-
fellum töldum er við álitum alvarleg
var helgin róleg þó um slatta af smá-
skeinum væri að ræða. Áður en far-
ið var af stað höfðum við samráð við
lækni um hvað væri nauðsynlegt að
hafa með og reyndust hans ráð í öllu
góð nema einu. Eftir fyrstu nóttina
var öll bómull búin. Var sótt meiri
bómull á Patró og enn aftur varð að
sækja meir. Ástæðan, jú, svo virtist
sem margar af yngismeyjunum á
svæðinu litu á tjaldið okkar sem
birgðastöð fýrir tíðabindi og vom
allsófeimnar að biðja um 20-30 cm
af bómull. Þó ekki hafi margt alvar-
legt komið uppá, má þó segja að
þessi helgi hafi verið ein sú besta
æfing er félagar í STAKK hafa hlotið
bæði í ferðamennsku og hjálp í við-
lögum. Nú að 14 ámm liðnum má
segja að margt sé gleymt en þó
gleymist aldrei hve félagsandinn var
sterkur og vel að öllu unnið undir
styrkri stjóm Kalla í Duus sem for-
stjóra og Ragga bakara sem yfir-
lækni.
Árni V.
Ámi V. Ámason.
ekki kæmist bfllinn á leiðarenda,
með allt í botni í fyrsta gír á snígil-
hraða, en allt hafðist þetta og um
sama leyti og þeir komu, sem tíu
tímum síðar lögðu af stað vomm við
búin að koma okkur fyrir.
Útimót þetta sóttu um 2000 ung-
menni, vom þau vel flest all þokka-
lega útbúin, bæði til fæðis og klæða.
En aldrei er það svo að ekki megi
gott verða betra, sérstaklega með
tilliti til að hitastig fór í -6° á nótt-
unni. Var þá ákveðið að alltaf
skyldu tveir vera á göngu um svæð-
ið til eftirlits. Fyrir eina stúlku kom
98 FAXI