Faxi - 01.03.1988, Blaðsíða 39

RLINAR HELGASON
Ævintýri á
fimmvöróuhálsi
Það var í febrúar 1982 sem nokkr-
ir stórhuga félagar í Björgunarsveit-
inni Stakk og Hjálparsveit skáta
Njarðvík hugðu á ferð frá Skógum
yflr í Þórsmörk um Fimmvörðuháls.
Tilgangur ferðarinnar var að æfa
menn og kannað búnað við erfiðar
aðstæður að vetrarlagi.
Föstudagur: Það er hugur í mönn-
um á leið að Skógum og veðurspáin
er austan suð-austan kaldi eða
stinningskaldi, gengur á með skúr-
Þessi mynd sýnir ,,áningarstað“, þegar
ekki var lengur fœrt að halda áfram.
Hér kom góður úlhúnaður að góðum
notum. Þegar upp birti reyndist
skammt að fara í sœluhúsið á Fimm-
vörðuhálsi.
krapaelgur sem náði stundum upp
á læri.
A Skógum fengum við frábærar
móttökur í skólanum, mat og heitt
bað á meðan flokkur manna fór á
jeppum og vélsleðum upp á heiði til
að ná í þá sem þar urðu eftir. Tókst
sú ferð vel þrátt fýrir mjög erfiðar
aðstæður.
Ferð þessi varð að vonum mjög
umdeild eftir á og sýndist sitt hverj-
um en eitt er víst að hún varð okkur
sem þátt tókum í henni ómetan-
legur skóli, þó dýr væri.
um, ekki sem verst. ,,Eða hvað?“
Við leggjum af stað frá Skógum í
blanka logni og allir í góðu skapi þó
byrðin sé þung. Ferðing gengur
frekar hægt enda eru bakpokamir
hlaðnir af mat og öðmm búnaði s.s.
tjöld, svefnpokar, prímusar o.fl.
Fyrsti áfangi er áætlaður í skála F.í.
sem stendur í um 1050 m hæð á
sjálfum hálsinum. Við höfum geng-
ið í u.þ.b. tvo tíma þegar fyrsta
skúrin hellir sér yfir okkur, þá
hugsar undirritaður með sér, ,Nú er
gott að vera í nýja Goretex gallanum
sínum.“ Sem sagður er vera 100%
vatnsheldur, en sú skúr! Enn heldur
, ,skúrin“ áfram að berja á okkur og
færðin og bakpokamir verða þyngri
og þyngri. Þegar ,,skúrin“ hefur
staðið yfir í tvo tíma springur fyrsti
göngumaðurinn. Þegar hér er kom-
ið sögu er komið hífandi rok og
helli rigning sem við höfum síðan
kallað lárétta rigningu, þá er ekkert
annað að gera en stoppa og reyna að
hlúa að honum og gefa honum heit-
an djús og þrúgusykur þar sem
hann er allkaldur og blautur. Það
varð úr að sex félagar héldu áfram
en fjórir urðu eftir til að freista þess
að koma upp tjaldi fýrir þann blauta
og örþreytta ferðalang. Eitthvað
gekk brösulega með tjaldið og end-
aði með því að súla brotnaði og
tjaldið rifnaði undan veðrinu. Samt
gátu tveir menn hreiðrað vel um sig
í því.
Segir nú af ferðum sexmenning-
anna sem álitu að þeir ættu um
tveggja tíma göngu eftir í skálann.
En færðin var orðin mjög þung,
snjórinn rennblautur og sukku
menn upp í hné og áfram hélt hann
að rigna ,,lárétt.“ Nú var verulega
farið að draga úr þreki manna sem
allir voru orðnir rennandi blautir
líka nýji Gore-tex gallinn. En áfram
er hjakkað á milli stika þar sem
skyggnið var afar slæmt. Fljótlega
fara fýrstu einkenni ofkælingar að
gera vart við sig hjá öðrum göngu-
manni en hægt var að keyra hann
áfram þar til skyggnið er orðið það
slæmt að við finnum ekki næstu
stiku. Er hér var komið sögu brást
vonin hjá þeim kalda og þar með
síðasti þrótturinn. í þessari stöðu
var ekkert annað að gera en að
reyna að grafa sig í fönn og hlúa vel
að þeim köldu því enn annar hafði
bæst í hópinn.
Við fundum fljótlega skjól undir
kletti þar sem við komum okkur
fýrir og fórum í þurr föt, svefnpoka
og álpoka þar yfir. Nú höfðu þrír
þeirra sem urðu eftir við tjaldið
bæst í hópinn.
Eftir að hafa hvílst í um þrjá tíma
' hafði veðrið skánað og ákváðum við
að einn af okkur yrði eftir hjá hinum
köldu en hinir fjórir færu niður að
Skógum og fengju aðstoð fyrir þá
fimm sem eftir voru á fjallinu. Gekk
ferðin niður mun betur en ferðin
upp þó að harðfennið sem við geng-
um á fyrr um daginn hafi verið einn
FAXI 127