Iðunn : nýr flokkur - 01.03.1927, Qupperneq 32

26
Andinn frá Worms og örlög hans.
IÐUNN
á vegi trúaðs manns, og sem í katólskum sið er leitað
með til prestsins. í þessu atriði er Lúther í fullu sam-
ræmi við glæsilegu orðin, sem hann mælti í Worms.
En eitt er það, sem aldrei er gerð fullkomlega grein
fyrir í lífsskoðun Lúthers. Það er afstaða hins trúaða
manns til heilagrar ritningar. Lúther lýkur biblíunni upp
fyrir kristnum mönnum, eftir að hún hafði verið lokuð
fyrir þeim öldum saman. Biblíuna telur hann æðsta ráð
kristinna manna. Hún er orð guðs. Vilji hans og boð-
skapur um náð og fyrirgefningu fæst í gegnum hana, en
ekki í gegnum páfa og kirkjuþing. í gegnum hana birtir
guð ráð sitt og leyndardóma mönnunum til frelsunar.
Þeir sem talið hafa biblíuna æðsta leiðarljós mann-
anna í andlegum efnum, hafa þó ekki allir litið á hana
á einn veg, og hefir þar einkum kent tveggja flokka.
Sumir hafa litið á biblíuna sem lögbók, er með bókstaf
sínum gæfi fyrirmæli um það, hvernig snúast beri við
einu og öðru, sem mætir í daglegu lífi. Þeir hafa talið
sig bundna af orðum ritningarinnar, talið sér skylt að
viðurkenna þá heimsskoðun eina, sem út úr orðum
hennar væri dregin, og það þótt ekki sé á neinn hátt
hægt með skynsamlegum rökum að komast að þeirri
niðurstöðu, og jafnvel þótt það stríði gegn því, sem
maðurinn hefir fundið í leit sinni eftir sannleikanum.
Þeir hafa talið hvert einasta orð hennar óskeikult, sem
ætti jafnt við alla tíma og gæti aldrei úr gildi gengið.
Þeir hafa sett biblíuna yfir sannfæringu og samvizku
mannsins, skynsemi hans og rökrétta hugsun. Það sem
biblían segir að gera skuli, það telja þeir skylt að gert
sé, þótt ekkert sé það í samræmi við grunntón sam-
vizku mannsins.
Aðrir líta aftur á móti svo á, að biblían megi ekki
nein höft leggja á persónuleika mannsins, skynsemi hans