Iðunn : nýr flokkur - 01.03.1927, Qupperneq 38

32
Andinn frá Worms og örlög hans.
ÍÐUNN
föstu, að þetta væri satt og óbrigðult og allar aðrar
hugmyndir um þessi efni væri villa ein. Hann fékk talið
sér trú um það, að hvert einasta atriði væri guðleg
opinberun, og til þess að byggja fyrir það, að það gæti
valdið óróleika og heilabrotum, þótt hjá manninum vakn-
aði einhver sú spurning, sem ekkert svar var gefið við
í hugmyndakerfi þessu, þá var sú setning látin fylgja,
að mönnunum væri bannað að kynnast þeim atriðum,
og syndsamlegt væri að brjóta heilann um þau. Flestir
gerðu sér að góðu þá tilkynningu og lifðu í ró og næði
og sælir í þeirri trú, að þeir vissu alt sem þeir máttu
vita bæði á himni og jörðu og engu minsta atriði í
þeirri fræðslu gæti skeikað, og það væri ekki að eins
ástæðulaust heldur einnig syndsamlegt að láta andleg
viðfangsef.ni valda sér hugarstríðs.
Eg set mig í spor þessara manna, sem þannig er
ástatt um og finn hvílíkri ógn það veldur, þegar nýr
boðskapur kemur, sem hróflar við þessum sannindum
mínum. Nýju sannindin eru borin fram af spámannleg-
um sannfæringarþrótti og eg finn að eg gæti auðveld-
lega freistast til heilabrota um þau, því að þau tala til
míns innra manns. Þess vegna finn eg það, að eg má
alls ekki á þetta hlusta. Því að þótt ekki sé hróflað við
nema einu lítilfjörlegu atriði í lífsskoðun minni, sem
þannig er til komin, sem áður er lýst, þá er þar með
alt í veði. Ef eitt atriði stenzt ekki í boðskap óskeik-
ullar trúar, þá hefir sannast að grundvöllurinn er sandur
einn. Því að grundvöllurinn er óskeikulleiki. Ef í einu
skeikar, hví getur þá ekki eins skeikað í öðru? Þetta
finnur maðurinn, sem er að verja trú sína og útiloka
sig frá truflandi áhrifum. Alt það, sem hann hefir grund-
vallað fullkomna sálarró sína á, er í veði, ef villutrúar-
maðurinn fær hann til heilabrota. Út frá þessu skilur