Iðunn : nýr flokkur - 01.03.1927, Side 52

46
Dalamær.
IÐUNN
Drottinn! send mér sueininn,
sem eg einan þrái.
livar, sem leið hans /iggur
eg lífs míns perlum strái.
Ljúfar draumadísir
dalameyjum unna.
Kenna he/gi hjartans,
hugans fjarstu grunna.
Sveinn að fangi fellur,
frjálsar óskir mætast.
Andans instu vonir
einhverntíma rætast.
A. G.
Ljósið í klettunum.
Húnljólur! — Það var skrítið nafn. Hún móðir hans
hafði auðvitað ráðið því, það var svo sem auðheyrt.
Fólkinu fanst það rétt eftir henni. Húnljótur! »Ætli hana
hafi nú dreymt þetta, eða einhver huldukonan sagt
henni það«, mælti ráðskonan á Stað; hún var nýsezt
við vinnu sína í frambaðstofunni, eftir að hafa borið
prestinum kvöldverð og gengið frá snjófötunum hans.
»Það er nú flest undarlegt við þá konu«, sagði ]óna-
tan gamli, »og henni kemur víst fátt á óvart*.
»Máske hún heyri nú hvað við erum að tala um hana