Frjáls verslun - 01.02.2002, Síða 96

Sérblað um Þyskaland
Tæknilegir hringir
„Það sem við hins vegar flytjum mest
inn frá Þýskalandi eru skartgripir og þá
einkum trúlofunar- og giftingahringir,“
segir Jón Sigurjónsson gullsmiður.
landi sem er ekki í Pforzheim sem er eiginlega gull-
smiðabærinn þeirra þarna. Sá bær var reyndar
algerlega lagður í rúst á síðustu dögum stríðsins og
segja illar tungur að bandamenn hafi verið að hefna
sín á gullsmiðum fyrir að smiða fingerð stilfitæki því
að ekki var um nein hernaðarmannvirki að ræða
þar. Bærinn hefur aldrei náð sér verulega á strik
útlitslega því þess var ekki gætt að halda sér-
kennum hans og endurbyggja eins og hann hafði
verið áður, líkt og svo oft er í Þýskalandi. Þannig er
hann ekki eins sjarmerandi og margir aðrir bæir
sem gaman er að skoða þarna.“
Jón Sigurjónsson gullsmiður í versluninni Jón & Oskar á Laugaveginum.
Gull ersamofið sögu mannsins þarsem þad hefur í
gegnum aldirnar þrýtt menn og muni. Lengi vel reyndu
menn að búa til gull úrýmsum blöndum en líklega
hefursú list farið forgörðum hina seinni tíma.
Gullsmiðurinn Jón Sigurjónsson, hluti af tvíeykinu
Jón og Oskar, sem hefúr síðustu þijá áratugina
rekið úra- og gullsmiðaverslunina á Laugaveg-
inum, segir það áberandi hvað íslendingar hafi fitla
þekkingu á gulli og skartgripum samanborið við
almenning í öðrum Evrópulöndum og þá sér í lagi í
löndum eins og Frakklandi, Þýskalandi, ítafiu, Sviss og
Spáni svo að eitthvað sé nefnt. „Blöð eru gefin út um úr, gull
og gufismíðar og fólk drekkur i sig fróðleik frá unga aldri og
þekkir vandaða skartgripi frá óvönduðum og á sama hátt úrin.“
4. kynslóð Úra- og skartgripaverslun Jóns & Óskars er að sögn
Jóns mjög hefðbundin verslun í þessum geira. „Þó hefur sú breyt-
ing átt sér stað upp á síðkastið að við höfum bætt við okkur vönd-
uðu þýsku postufini en það er nokkuð sem hefur fengið mjög
góðar viðtökur," segir hann. „Það sem við hins vegar flytjum
mest inn frá Þýskalandi eru skartgripir og þá einkum trúlofúnar-
og giftingahringir. Þá fáum við frá litlu ljölskyldufyrirtæki
sem heitir GWS-Weidner og er í litlu þorpi eða bæ sem
heitir Schwabach, nálægt Núrnberg. Þetta fyrirtæki
fundum við þegar við vorum nýbyrjaðir og höfum átt
við það viðskipti allar götur síðan, en nú er 4. ættliður
þar að taka við völdum. Það háttar svo skemmtilega til
að þetta er eitt af fáum guUsmíðafyrirtækjum í Þýska-
Tæknilegir hringir Hjá GWS-Weidner vinna um 50
manns og sérhæfing þeirra eru einbaugar af ýms-
um gerðum. „Þeir nota mjög mikla tækni við vinnuna og gera
mun vandaðri og flóknari hringi en við myndum td. geta gert,“
segir Jón. „I stað þess að bræða gufiið og móta úr því stöng sem
soðin er saman til að mynda hring, stansa þeir hringina beint úr
plötunni. Þannig verður hringurinn mun sterkari en ella. Fyrir-
tækið, sem þó er frekar fitið á þýskan mæfikvarða, framleiðir um
350 hringi á dag og þrátt fyrir smæð íslands eru Jón og
Óskar nokkuð stór viðskiptavinur.
„Þeir framleiða meira að segja fyrir okkur sér-
staka blöndu af gulli til að nota hér,“ segir Jón. „Það
kom nefnilega í ljós að hitaveituvatnið oxideraði
gullið og þannig urðu skartgripirnir ekki nógu fal-
legir. Við sendum þeim sýnishorn og létum rannsaka
ástæðuna og út úr því kom þessi blanda sem við notum
nú með góðum árangri. Hefðbundið gull Þjóðverja er
heldur gulara en okkar og er hefðbundið 14 karata gull en
með þessu móti höfum við fengið mun betri árangur og skart-
gripi sem haldast fallegir.“
Stál og gull í bland Jón segir þá félaga fara reglulega út til að
skoða, bæði á hefðbundnar sýningar og svo í heimsóknir því að
góð vinátta hafi tekist með þeim og eigendum GWS-Weidner.
„Við erum þó einnig að flytja inn vörur frá fleiri fyrirtækjum og
svo smíðum við sjálfir," segir hann. „Úrvalið þarf að vera fjöl-
breytt og fylgja straumum tískunnar og ég held að við
höfum náð því nokkuð vel. Við höfum orð á okkur fyrir
að vera í fararbroddi með nýjungar í skartgripageir-
anum og og núna er það nýjasta hjá okkur að blanda
saman stáli og gulli í skartgripagerð. Með því að sinna
þjónustunni vel lika höldum við okkar trygga við-
skiptamannahóp en það er okkur mikils virði.“ S5