Frjáls verslun - 01.02.2003, Síða 103

ÓMAR RAGNARSSON
hættan
„Ég féll gjörsamlega fyrir bílnum þegar ég sá hann og hringdi
samstundis í Harald og bað hann að selja mér bílinnsegir
Omar sposkur. „Honum þótti þetta svo merkilegt að hann seldi
mér bílinn á 80 þúsund krónur en til samanburðar kostaði
Volkswagen þá 120 þúsund krónur. Ég átti hann svo í þrjú ár og
þau voru ævintýraleg svo ekki sé meira sagt og margar góðar
sögur urðu til í kring um bílinn. Mesta ævintýrið var auðvitað
að vera með flottar stelpur í bílnum, helst Jjórar í einu og láta
þær skríkja þegar ég ók glannalega og tók beygjur á punkt-
inum. Ég sótti stíft í að fara í kappakstur við stærri bíla en gætti
þess vel að fá að velja staðinn fyrir vígvöllinn. Valdi oftast Þing-
holtin þvi að ég vissi sem var að ég gat tekið krappar beygjur og
náð miklum hraða á stuttum vegalengdum því bíllinn var mun
liprari en þeir stærri. Mér þótti sérstaklega gaman að fara í
kapp við 8 strokka Ford sem var auðvitað mjög öflugur bíll.“
Eins að aftan 09 framan Stoltir bíleigendur voru auðvitað á
rúntinum eftir föngum og Omar var þar enginn eftirbátur.
„Eitt sinn vorum við fimm í bílnum og vorum að aka rúntinn.
Mig langaði til að sprella svolítið og fann upp á því að láta
okkur öll snúa öfugt í bílnum en þessir bílar eru nánast eins
að aftan og framan," segir Omar. „Það voru þrír lögreglumenn
á gangi þarna og við bökkuðum fram hjá þeim en þeir tóku
ekki eftir neinu. Mér fannst það ekki nógu skemmtilegt og
lagði af stað annan hring. Þeir litu tortryggnislega á okkur en
gerðu ekkert svo við fórum þriðja hringinn - og þá stoppuðu
þeir okkur! Ég fór út úr bílnum og sagði sakleysislega: ,Já, en
ég gerði ekkert af mér í þetta sinn.“ Það dugði ekki til og ég
var færður á lögreglustöðina þar sem sat ábúðarmikill varð-
Ómar Ragnarsson við bílinn.
stjóri. Hann spurði lögreglumennina hvað ég hefði gert af
mér og eitthvað vafðist þeim tunga um tönn en sögðu að lok-
um að ég hefði skorið mig úr.
Varðstjórinn átti greinilega erfitt með að brosa ekki og fletti
doðranti miklum og ég velti því fyrir mér hvort hann væri að
leita uppi refsingar við því að snúa ekki rétt. Sá fyrir mér: Skera
mann, skera sig úr...
En svo sagði hann: „Það er nú varla glæpur að skera sig úr
á rúntinum - eða hvað?“
Lögreglumennirnir áttu svolítið erfitt og einn þeirra sagði:
„Hann bakkaði..." og þá greip varðstjórinn fram í fyrir honum
og sagði það varla glæp heldur. En leit svo á mig og horfði djúpt
í augu mér og sagði alvarlega:
„Ungi maður. Þetta skaltu aldrei gera aftur.“
Og ég lofaði því, enda er þetta bara eitthvað sem maður gerir
einu sinni á ævinni.“
Fatahengi eða bílastæði? Eins og áður segir var bíllinn mjög
léttur og Omar fór um allt á honum, líka á staði þar sem ekki
taldist venjulegt að fara á bílum. „Ég sótti tíma í KFUM-húsið
og einu sinni ákvað ég að fara á bílnum inn í húsið. Ég ók af stað
inn og ætlaði að snúa við í fatageymslunni og fara út aftur. Þá
vildi ekki betur til en svo að setuliðið, krakkarnir sem sátu á
bekknum við fatageymsluna, skellti í lás og ég sat þarna inni-
lokaður á bílnum í fatageymslunni. Ég vissi að nú væru góð ráð
dýr og að ég yrði rekinn umsvifalaust ef upp um mig kæmist.
Ég flautaði og flautaði og að lokum kom húsvörðurinn, kona,
og ég vissi ekki hvert hún ætlaði þegar hún sá mig sitja í bílnum
inni í fatageymslu undir frökkunum sem þar voru. Ég afsakaði
mig í bak og fyrir og sagðist hafa selt skóhlífarnar mínar þegar
ég keypti bílinn og hvort það væri ekki í lagi að geyma bílinn
þarna eins og hveija aðra yfirhöfn. Svo ók ég bara út og hún
sagði aldrei frá þessu. Ekki fyrr en 42 árum seinna, í Vatnaskógi
í fyrra, þegar ég var þar að skemmta. Þá steig þar á svið full-
orðin kona og sagði: „Nú ætla ég að segja frá því sem þú gerðir
í skólanum í gamla daga!“ 33
Bíllinn var smár en knár.

103